Aralık 2015 biterken, hayaller kurmadık, kurmayacağız piyango eksenli ve ne okul yapacağım ne fabrika ne camii ne fakirler için sığınma-barınma evleri.
Piyango almadığım için rahat uyuyacağım, her demde olduğu gibi...
Umudu bir kâğıd parçasına bağlı bilme, ne derecede absurd bir beklenti...
Ben, piyango bileti almadım için kimseler bana mikrofon uzatamayacak.
Geçen gün "Abi, teze bilet, trilyon veriyor." diyen satıcıya baktım; o bana baktı:
-Abi, alsana bir tene!..
Kendisine hiç bilet almadığımı söyledim, üstlendi, hemencecik:
-Abi şans getirsin, al bir tene!..
"La havle " çekince, beni Camiî Hocası sanmasın mı? Ne sakalımız var ne bıyığımız. Kendisince elbette haklı:
-Hocam, kusura bakmayınız...
Kendisine, sadece şunu söylüyorum:
-Ben, bir okulda öğretmenim. Parayı boşa harcayacağıma bir fakire vereyim, daha iyi.
Bir şey demeden uzaklaşıyorum, satıcının yanından. Bilmem ne abla dediği yerin biletlerini satıyormuş, adam. Herkes bir yol tutturmuş, kendisince.
Ben, umudunu bir kâğıd parçasına bağlayanlara acırım, içten içe.
İsrafın içinde boğuluyoruz.
Kredi kartlarına borcumuzun olduğunu belirtirken faizin insanı nasıl inim inim inlettiğini gizliyoruz.
Kişinin aldığı paranın değeri fazla değil. Maaşlar, günün reklâm tuzağında kar topu misali eriyor.
Her üretici, kişiye hemen hemen bir kaç ayda ürettiği ürünlerin ne derecede yaşamı kolaylaştırdığını anlatmaya çalışıyor:
-Bu ürünümüz, öncekinden kat be kat üstündür, yaşamınızı güzelleştirmek için elimizden geleni yapıyoruz.
Bir Allahın kulu çıkıp da "Elimizdekini çöpe atmak millî servet değil mi? Al yeni ürününü başına çal. Kapitalizmin aşkına bizi keriz yerine koymanızdan bıktık, yeter ya hu!..." diyemiyor.
Bankalar, ümüğümüzü sıktıkça sıkıyor, limon posasına dönmüşüz.
Alışveriş merkezlerinde insanlar, aklın yerine gözleriyle hareket ediyor. Alışveriş bir hastalık halini aldı, bir çeşit manyaklık. Kredi kartlarını maaşlı köleler olarak gördükleri insanların ellerine tutuşturanlar, ortalığı kızıştırıyor:
-1000 TL alışverişe %10 hediye para puan...
Para puanı veren, karşı taraftan %13 alırken, ödemenin zamanında yapılmama halinde kişiden %5'e varan faizi anında almakta, isterlerse taksit yaparak, aylara bölünen bu para toplamı üzerinden gereğini kazanma yolunu bulmuşlar, çoğunlukla.
Hindi satışlarını artıranlar, dedelerinin adını kolaylıkla hatırlamamalarına rağmen bacadan hediye geleceğine çocukları inandırmaya çalışıp, çam ağaçlarıyla bu deli saçması, akla ziyan kutlamayı adeta tüm insanlığa tüketimi kamçılama yarışının neferi olarak sürdürüyor.
Babalar, Anneler, Çocuklar, Sevgililer, Hayvanlar Günü yetmemiş ki yılbaşı hediyeleri furyasını icat etmişler.
Ramazan Ayında oruçlunun boş midesine asitli-colalı içecekleri boca edenlerin, sahurda iyice geğirmeleri için "Hem iftarda hem sahurda " reklâmı tutmadı mı?
Çocukları tüketimin vahşi cazibesine endeksleyen anlayış, bir kahve fincana 15-20-30 TL fiyat belirlerken kahvenin kilosu genelde 20 TL civarındadır.
Akşamları çorbayı nimet, sabahları çayla birkaç zeytine şükür, öğleleri simite ve çaya talimi hayatın prensibi bilenleri kalkıp piyango batağına sürükleyenler, necedir?
Elindekini-varını-yoğunu piyangoya yatıranlardan kaçı boşanacak, kaçı intihar edecek, kaçı iflas edecek, kaçı yerinden yurdundan olacak? Ortada kalan eşler-çocuklar ne olacak?
Serhoş iseniz sürücü isteyebilirsiniz, günümüzde. Peki trafiğe ayık kafa ile çıkmayanların işledikleri cinayetlerin katili kim bilinecek?
Hani insan hayatı, bizim için kutsaldı?
Hani, âile toplumumuzun temel çekirdeğiydi?
Hani, hepimiz birimiz, birimiz hepimiz içindik?
Kamet getiren adamın aklına düşen şeytanî hal:
-Biletime on trilyon çıksa Allahım, bu camiin her tarafını yenileteceğim. Senin kitabına kasem olsun, sözümü yerine getireceğim. Fakire-yoksula bakacağım.
Okunan Fatiha Sûresi, bölünür, "El-hamdulillahi'r-Rabbu'l-
-Allahım, beş trilyon çıksa yarısını senin yolunda gidenlere harcayacağım.
"İhdinna" dedikten sonra bu sefer, ayet bölünüyor:
-Kur'an Kursu yaptıracağım.
"Vele'd-dalinnnn!." dedikten sonra "Amin!.." öncesine başka bir düşünce ilhamıyla karşı karşıya:
- Allah'ım, piyango biletimle Ramazan'da tüm ilçeye mevlûd verecek ve hatîm indireceğim."
Allah ile pazarlık sürmeye devam ediyor, bir kaç ayetten oluşan Fatiha sonrası. Dört rekat namaz, uzayıp duruyor, eskiden üç dakikalık iken on beş dakikaya çıkıyor:
-Allahım bari yüz milyar çıksın, banka borçlarımı kapatayım, kendime bir araba alayım, çoluk çocuk gezdirsem bile arada bir hayır işlerine de koşayım...
Göz yaşları içinde yatsı namazını eda ederken, kocasının hıçkırıklarını duyan eşi, bu gecede namaza duran eşinin dualarının kabulünü içinden yapıyor:
-Ya Rabbim, bize haramı nasib etme!.. Çocuklarımın boğazından haram geçirme!.. Kocamı haramdan uzat tut ve bize hayırlı rızıklar nasib et.
Odanın kapısı açılınca kocasını nuranî yüzle gören kadın, televizyonu kapatmak isteyince, koca itiraz eder:
-Hanım hindi kesmedik, bilet almadık. Program seyretmede bir haram yok, merak etme. Televizyon açık kalsın.
Değerli Okur, dahası bu yazıyı uzatmamız mümkün. Biz, sadece sosyal algılarla zehirlenen bir aileyi -hayalî biçimde- yansıtmaya çalıştık. Diğerlerini, toplumun diğer katmanlarını anlatmadık, gerek duymadık.
Bu duygularla 2016'ya giriyoruz. Zamanın ve mekânın sahibine sığınarak...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.