Kadın ve ev arasında çok doğal, dolaysız bir bağ olduğunu düşünürüz. Bir ev yeni ya da eski, çirkin ya da güzel, kadın eli değdiğinde içi kadar cepheden görüntüleriyle de yeni bir hüviyet kazanır gibi gelir bize. Bu takdirde bir evin tasarımı ve yapımında kadın ne ölçüde etkin rol alıyor, sorusu geliyor akla. Şaşırtıcı ama doğrudan önemli bir rolden söz edemiyoruz, teknolojik gelişmelere ve kadın hakları etrafında yükselen söylemlere rağmen. Tersine, teknolojik gelişmelerin görkemi sorgulanamazlığı ve –umutsuzca- uyum çabasını telkin ediyor. Teknoloji yanı sıra kendi kara büyüsünü de getiriyor. Geçen hafta bu köşede yayımlanan yazımda anlattığım İDE Konferansı” kapsamında gerçekleşen “Kadın ve Sanat” başlıklı panelde “Mimaride kadın muhayyilesi neyi tamamlar?” başlığıyla bu konuda akla gelen sorulara cevap aramaya çalışmıştım.
Konuşmamın başlığı ilk konut üzerine düşünmeye çağırıyordu. Mağara dönemi bir vakıaysa -ki öyledir, günümüze de uzanıyor dönem, mağarada doğan bir arkadaşım var mesela-, daha ilk mağara günlerinde kadının eşler arasında içeride daha çok vakit geçiren taraf olduğunu tahmin edebiliriz. Erkek ava gidiyor, kadın çocuklara bakarken mağarayı yaşanılır kılmaya çalışıyor. Mağarayı kendi ihtiyaçlarına göre ne kadar şekillendirebilir ve dönüştürebilir? Kazmak, çekmek, kaldırmak, kırmak, kesmek için kas gücüne ihtiyaç duyacaktır. Yeni ihtiyaçlar ve daha uygun gelen düzenlemeler üzerine düşünür, hayal eder, atasına/kocasına/ağabeyine anlatır.
Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/cihan-aktas/19957/mimaride-kadin-muhayyilesi-neyi-tamamlar
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.