Gündelik hayatın tamamlanmamış bir şimdisi var. Bitimsiz, kesintisiz bir yol alış. Devam. An'a açılan sonsuz bellek var içinde. Döne döne deniz diplerine düşen bir çekirdek gibi, aldıkça alıverir insanı içine. Hayatın dip akıntıları bazen odur ki, denizin karanlıklarında inci aratır talip olana.
Evet, anın sonsuzluğunda bizi demleyen hep sır. Neresindeyiz kendimizin. Kendine bakamayan gözlere indirgeyerek tüm görüş alanını, kendinin bu kadar uzağında kalmak, kendine varamamak... Adalet duygumuzu köreltiyor. Bunu bütüne yaymak için bir çaba, öncelikle bir niyet gerekiyor galiba.
Yazının devamı için: http://www.yenisafak.com.tr/yazarlar/leylaipekci/guzelin-izini-surerken/56722
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.