Nitekim, söz konusu saldırı sonrası yapılan açıklamalar, gelişmeler bir çoğumuzun zihninde; "Biz bu filmi daha önce de seyretmiştik..." türünden bir düşünceye yol açmış bulunuyor.
Özellikle de Hillary Clinton'un; "Özgürlük getirdiğimiz ülkede bunun olduğuna inanamıyorum, demek ki 11 Eylül'den beri işimiz bitmemiş, bu durum dünya barışına zarar verecek gelişmelere yol açabilir." sözleri, çok büyük bir olasılıkla Bush'un o meşhur çıkışını sizlere de hatırlatmıştır.
"Çak ortak" Clinton'un sarf ettiği sözlerin anlamı şu: "Birinci Haçlı Seferi sonrası ikincisi yolda..." Kafalar haçlı olunca, kaçınılmaz olarak dilleri de böyle sürçebiliyor, sonrasında ne kadar kıvırmaya çalışsalar da! Dolayısıyla, 11 Eylül'ün 11. yılında gündeme damgasını vuran bu saldırıyı; zamanlaması, hedefleri, kullanılan aktör ve yöntemleri itibarıyla ele almak gerekiyor.
Öncelikle söz konusu saldırı Libya bağlamında yerel, bölgesel ve küresel bazda yaşanan rekabet-mücadele çerçevesinde ortaya çıkan güç-otorite boşluğunu bir kez daha ortaya koymuş durumda. Kaddafi sonrası iç savaş ortamına sürüklenen ülkede yeni yönetim demokratikleşme sürecini başlatamadığı gibi, bundan umduğu sonucu elde edemeyen gruplar ülke içinde bir güvenlik zafiyeti, sorunu yaşatıyorlar. Bu da Libya'yı, Batı'nın istediği türden Kuzey Afrika'nın bir Afganistan'ı, Irak'ı olma yoluna sürüklüyor.
Hatırlayın Afganistan'a gerçekleştirilen operasyonu! Gerekçe neydi, sonuç ne oldu? Terörü bitirme gerekçesiyle girdiler, ülkeyi daha da içinden çıkılmaz bir hale getirdiler. Sadece ülkeyi mi? Tüm bölgeyi! Afganistan'daki terör üsleri üzerinden bölgede bir çok operasyona imza atıldı, o ülkeler de karıştırıldı. Örnek mi? Pakistan ve İran'da yaşananlara bir bakın, fazlasıyla göreceksiniz. Dolayısıyla, Kuzey Afrika ve Libya'nın doğusu için bu tür yerlere olan gereksinim, Libya'yı daha uzunca bir süre gündemde tutacağa benziyor. Ne de olsa BOP ve onun "Kanlı Baharı" halen devam ediyor.
Aslında ülke bir süredir "terör merkezi"ne dönüştürülmüş vaziyette. Bunun en somut göstergesi de, öyle ya da böyle Amerikalı diplomatların bile rahatlıkla hedef alınabilmesi, öldürülmesi. Hedefin niteliği, kolayca vurulabilmesi kafalarda bir taraftan "organize işler" çağrısı yaparken, diğer taraftan da "Zavallı Libya halkı" dedirtiyor. Çünkü bu saldırı, Kaddafi sonrası Libya'nın bundan sonraki geleceğini de bir anlamda belirlemiş vaziyette. Ülke, uzunca bir süre daha istikrarsızlığa mahkum gibi...
Diğer taraftan, film olduğu iddia edilen garabet ile Libya'da gerçekleştirilen ve tüm İslam dünyasının ayağa kaldıran asıl provokasyon girişimi, ABD içindeki sistem çatışmasını göstermesi açısından da dikkat çekici. Saldırının seçimlerde oldukça kritik bir aşamaya girildiği döneme denk gelmesi ve sonuçları itibarıyla da şahin aday Mitt Romney'in elini kuvvetlendirir türden olması, dikkatlerden kaçmıyor. Bu da bizi, Anglo-Sakson ve Evanjelik Amerikalar arasındaki sistem içi güç mücadelesine götürüyor. Kuşkusuz bunun bir anlamı da Yahudi lobisi ve İsrail demek...
ABD'nin Ortadoğu politikasında, özellikle de İran boyutunda görüş ayrılığı yaşayan ve Obama'nın İsrail'i dışlayan tutumundan rahatsızlık duyan söz konusu kesimin bu süreci sonlandırmak ve dış politikayı yeniden "Büyük İsrail Projesi"ne endekslemek arzusu burada devreye girmişe benziyor. Özellikle de ABD Genelkurmay Başkanı'nın son açıklamaları ve Obama'nın Netanyahu karşısındaki son tavrı sonrası...
İşte tam bu noktada filmin yapımcısı Siyonist Bacile'nin, "100 Musevi bağışçıdan 5 milyon dolar aldım" ifadesi burada oldukça büyük bir önem kazanıyor. Bu işadamı bağışçılar(!), muhtemelen çok da masumane bir gerekçeyle bu parayı Bacile'ye vermemiş olsalar gerek!
"Gizli Dünya Devleti" böyle çalışıyor; ya Müslümanlar, İslam dünyası?
17.09.2012 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.