Geoffrey Lewis’in “Trajik Başarı-Türk Dil Reformu” kitabından notlar:
Ömer Seyfettin’in Genç Kalemler Dergisi’nde yayınlanan “Yeni Lisan” başlıklı yazısından bir bölüm:
(…) Hayır. Beş asırdan beri konuştuğumuz kelimeleri, me’nûs denilen Arabî ve Farsî kelimeleri mümkin değil terkedemeyiz. Hele aruzu atıp yerine Mehmed Emin Bey’in vezinlerini hiçbir şair kabul etmez. Konuştuğumuz lisan, İstanbul Türkçesi en tabiî bir lisandır. Klişe olmuş terkiblerden başka lüzumsuz zinetler aslâ mükalememize giremez. Yazı lisanı ile konuşmak lisanını birleştirirsek, edebiyatımızı ihya veya icad etmiş olacağız…
Lisanımıza yalnız Türkçe kaideler hükmedecek; yalnız Türkçe, yalnız Türkçe kaideleri (Genç Kalemler, Nis. 1911) (s. 38)
Ömer Seyfettin, beş asırdan beri Türkçede kullandığımız me’nus (alışılmış) kelimelerin terk edilmesi taraftarı değildir. Ama Arapça ve Farsçadan kaide alınmamasında ısrarlıdır. Bu görüş bugün dahi makbul bir görüştür. (A.T.Ç.)
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.