Akif Emre'den: Cengiz Dağcı'nın 'büyük sürgünü'

Evet Kırım bir bakıma çok uzak bir ülke bir bakıma bizim Anadolu toprağı kadar yakın ve aşina bir coğrafyaydı..

Herhalde Kırım Tatarları kadar Anadolu kültürüne yakın akraba topluluk yoktur. Unuttuğumuz kimi Anadolu türküleriyle 50 yıllık sürgünden sonra Kırımda karşılaşmak bu aşinalığı yakıcı biçimde hatırlatacaktı. Hem insan, hem kültür hem coğrafya olarak Cengiz Dağcı'nın resmettiği Kırım'ın aslında ne kadar bize yakın olduğumu orada farkedecektim

Cengiz Dağcı ile dünya görüşümün örtüştüğünü hiç sanmıyorum. Buna karşın insan oluşumuzun en doğal özlemini memleket hasretini, miller sevgisini anlatan romanlarını ideolojik boyutunu bir kenara koyunca daha iyi anlayabiliyoruz. Romanlarındaki hamaset düzeyi ne olursa olsun yakıcı bir hasretin, esaret altındaki bir ulusun hikayesini sizi kuşatır..

İşin daha da yakıcı tarafı sürgünde olan sadece Dağcı'nın kendisi değildi, halkı da sürgündeydi. Kırım tatarları ikinci dünya savaşından sonra toplu cezalandırmaya tabi tutularak Kırımdan Ortaasya'ya sürüldüler. "Özgürlükler cenneti Sovyetler"de topluca sürülen, açlık ve hastalık dolu uzun sürgün yolculuğu sırasında ölen kırım Tatarlarından bahsetmek, sahip çıkmak Türkiye'de pek çok aydı için bir tür sapkınlık sayılırdı.

Dün Cengiz Dağcı'nın cenazesi Londra'nın doğusundaki Süleymaniye camiinde kılınmış. Şair Mevlüt Ceylan'ın aktardığına göre cenaze namazında toplam 20 kişi ancak varmış.. Muhtemelen Dağcı'nın cenaze namazında bile bu denli yalnız kalmasının sebeplerinden biri dinle arasına koyduğu mesafe olabilir. Asıl nedenin yıllarca yaşadığı İngiltere'de ne Türklerle ne de diğer Müslümanlarla hemen hemen hiçbir ilişkisinin olmamasıydı belki de.

Ne olursa olsun, gurbette ölüm kadar bu denli terk edilmişlik de inanın büyük yalnızlığını bir kez daha hatırlatıyor.

Cenazesinin Kırım'a götürülerek orada toprağa verilecek olması sahiplenmek adına önemli.

Ne var ki ne Cengiz Dağcı'nın hayatı boyunca romanlarında özlemle dile getirdiği Kırım'dan ve acılarını paylaştığı Kırmlılardan bihaber okumuş-yazmışlar kendi ülkelerinde daha yalnız bence.