Her mevsim sahile açılan meydanın sağ köşesindeki tarihi yapıdan başını uzatmasını heyecanla beklerim. Bu bekleyişten ne onun ne de başkasının haberi olur. O mevsim geldiğinde sabahın ışıkları sahile düşerken hafif gölgede kalan kubbeli külliyenin bitişiğinde biraz yüksekçe duran bahçeden başını uzatarak adeta muştu gibi görünüşünü heyecanla beklemek bu şehre özgü bir duygu.
Bu bahar yine bekledim. Yolumun özellikle meydandan geçmesi için günlük güzergahımı değiştirdim; meydana geldiğimde, 'şairin beklediği çeşme' tam karşımda sağda külliye… Fakat bir tuhaflık vardı bu yıl... Erguvan renkli bahar gülümsemesiyle başını gri taş duvarın bitiminden uzatmış bakıyordu yine. Adeta naz makamında bir bakışı yakalamıştım restorasyon perdesinin kapattığı görüş alanına rağmen… Olsun 'ben buradayım' demesi yetiyordu.
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/AkifEmre/erguvan-fanilik-tadinda-guzellik-/37535
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.