Bana sorarsanız 1 Mayıs’ta Taksim’e çıkan Anti Kapitalist Müslüman Gençlik’te aşağı yukarı böyle bir gerekçe ile kendilerine bu ismi uygun bulmuşlardır. Bu grubun içinde İhsan Eliaçık olmasaydı belki de bu kadar tartışmalı bir durum ortaya çıkmayacaktı. İhsan Eliaçık’ın hem ilahiyata hem de siyasete ilişkin fikirleri birçok tartışmanın fitilini ateşlemişti zaten 1 Mayıs’tan önce.
Anti Kapitalist Müslüman Gençler’e itirazların farklı gerekçeleri var. Bir kısmı siyaseten itiraz ediyorlar, bir kısmı ise “Müslüman Sol ya da Sosyalizm’e yakın bir İslam” anlayışı nedeniyle yapılanın yanlış olduğunu vurguluyor. Kuran’ı Marksizm’e yakın bir tarihsel bir okumadan geçiren bazıları açıkça “İslam, Sol’a yakındır” diyebiliyor. Doğrusu Vahy ile İdeoloji arasında nasıl bir yakınlık kurabiliyorlar hala anlamış değilim.
Bir müslümanın fikren kendini Solcu saymasını çok yadırgamıyorum. Tıpkı Sağcı olan müslümanlar gibi Solcu müslümanlarda olabilir. Ancak bu bir siyasi bakış açısını yansıtır. Çıkıp Kuran’ı Marksist ve Sosyalist okumadan geçiriyoruz derseniz işte o zaman itirazlar doğal olarak yükselir.
Müslüman Sol tanımlamasını doğru bulmuyorum. Çünkü bu ontolojik bir tanımlama ve İslam’ın Sol ideolojiyle yanyana olabileceği veya müsaade ettiği vurgusunu taşıyor. Ancak tıpkı demokrat, sağcı, ülkücü, muhafazakar müslüman olabildiği gibi Solcu Müslüman’da olabilir kanaatimce.
Mesela bana sorarsanız; Sırrı Süreyya Önder Solcu Müslüman’dır. Beğenirsiniz beğenmezsiniz ama adam Sol gelenekten geliyor ve müslümanlığını da inkar etmiyor tam tersine içselleştiriyor. Ben şahsen Sırrı Süreyya’nın duruşunu ve tavrını bizim mahallenin muhafazakar godamanlarından çok daha tutarlı buluyorum. Bunu bir yaranma psikolojisi ile söylemiyorum hayır. Ama adamın hiç değilse ne dediği ve ne istediği çok anlaşılır ve tutarlı kendi içinde.
Anti Kapitalist Müslüman Gençler’in aslında düştüğü en büyük hata şudur kanaatimce; Türkiye’de ezilen ve ülkenin zenginliğinden hakkını alamayan büyük bir kesimin umutlarını ve hak arayışının üzerinde olduğu muhalefet damarını Anti Kapitalist kavramının içine hapsedip marjinalleştirmeleridir. Oysa bu hak arayışı kendi mecrasında ilerleme sağlamaya başlamış bir muhalefeti inşa sürecine doğru ilerlemekteydi. Şimdi ise “marjinal” bir çabanın sosu haline gelmiş olmuş oldu.
Değerler üzerinden değil de sloganlar üzerinden ilerleme çabası her zaman ki gibi yine iyi niyetle de olsa hakim zihniyet tarafından marjinal ilan edilerek ve bir medya şehveti içinde kaybolup gitmiş oldu.
Bütün bu çaba ve inşa edilmeye çalışılan muhalefet çizgisi maalesef operasyonel biçimde “İnşaallah Sosyalizm gelecek” pankartının altına itildi ve her şey tuz buz oldu.
Siyasi mesaj vermek beraberinde ağır bir sorumluluğu ve yükü de taşır. İhsan Eliaçık çevresindeki bir grup heyecanlı gençle birlikte bu ağır yükü ve sorumluluğu taşıyabilecek ve kaldırabilecek yeterli donanıma sahip değillerdi zaten. Bu son 1 Mayıs’la birlikte çok popüler oldular ama aynı zamanda büyük bir fırsatında heba olmasına maalesef katkı sunmuş oldular.
Bu arada HAS Parti ile Anti Kapitalist Müslüman Gençler’i aynıymış ya da birlikteymiş gibi gösterme çabası içinde olanları da tebessümle izledim. Oysa Anti Kapitalist Müslüman Gençler 1 Mayıs yürüyüşü esnasında “aman HAS Partililer bizden uzak dursun” çabası içindeydiler. Hatta kortejin ön tarafında buna ilişkin bazı arkadaşlarımızla tartıştıklarına bile şahit olduk.
Demek ki neymiş; Türkiye’de emek, adalet ve özgürlük arayışını “anti kapitalistlik” “abdestli kapitalizm” ya da “Kervana son hücum” kavramlarına ve sloganlarına mahkum etmeye kalkışırsan hem hak arama mücadelesine hem de kendine zarar vermiş olmaktan öteye gidemezsin ve kendi kendini marjinalliğe mahkum etmiş olursun.
09.05.2012 Milat
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.