Kabul edelim ki insan ruhunun, barış ve huzurdansa çatışma ve kargaşayı daha cazip bulan karanlık bir tarafı var.
Onun dünyasını yansıtan medyanın, bu ikililerden ikincisine daha çok meyletmesi, zannedildiği gibi “medyanın doğası”ndan çok insanın doğasıyla ilgili bir durum...
Mezhebî, dinî, millî çatışmaların bir kez başladıktan sonra, rasyonel ölçülerle açıklanamayacak bir hızla alevlenmesini, insanın karanlık yanının girişte özetlemeye çalıştığım vechesini hesaba katmadan anlayabilir miyiz?
Çatışma hâlinde, çatışan değerler ön plana çıkar; onların dışında kalan bütün değerler hükümsüzleşir ya da hayatlarımızdaki anlamları geri plana düşer.
Toplumların ancak “çatışma” sözcüğüyle açıklanabilecek ölçüde kutuplaşmaları da benzer sonuçlar üretir.
***
Türkiye çok uzun bir zamandır “cumhuriyet değerleri” ile “muhafazakâr değerler”in çarpıştığı bir sahne... Böyle bir sahnede, bu “değerler” parlarken, kadim insani değerlerin geri plana düşüp sönümlenmesi kaçınılmaz.
Çünkü böyle bir sahnede saflaşma kaçınılmaz olarak “başörtüsü laiklik karşıtı simgedir, cumhuriyet değerlerine aykırıdır”cılarla, “kadınlar ve erkeklerin evlilik olmadan aynı evi paylaşmaları ahlaksızlıktır, muhafazakâr değerlere aykırıdır”cılar arasında gerçekleşecektir...
Her iki “saf”ta da iyi yüreklilerle kötüler, dürüstlerle sahtekârlar, bencillerle diğerkâmlar, katil ruhlularla karınca ezmezler vardır ama bu türden çatışmalı, kutuplaşmış politik ortamlarda bunların hiçbir önemi yoktur; hiç kimse kendi “saf”ındaki kötüleri, sahtekârları, bencilleri, katil ruhluları sorgulamaz. Muhafazakâr değerlere mi bağlısın, cumhuriyet değerlerine mi, budur önemli olan...
Biz harıl harıl “cumhuriyet değerleri” ile “muhafazakâr değerler”i çarpıştırırken, kadim insani değerlerimizin esamisi bile okunmuyor ve bu bizi hiç rahatsız etmiyor.
Yazının devamı: http://www.turkiyegazetesi.com.tr/alper-gormus/576713.aspx
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.