Şüphesiz Allah güç ve kudret sâhibidir ve kendi mülkü olan kâinâtta istediği her şeyi yapabilir. “Hiç şüphesiz Allah üstün ve güçlü olandır, hüküm ve hikmet sâhibidir.” (Enfal, 10) Bu güç ve kudret kâideler koyar ve bu kâideleri uygulatır. Uygulamayanları cezâlandırma da bu güç ve kudret gereğidir. Koyduğu kâideleri Allah’tan korkarak tatbîk edenleri ise mükâfâtlandırmak da O’nun güç, kudret ve merhametinin îcâbıdır.
Hayat tek düze gitmez. İnişli yokuşludur. Her zaman rahatlık ve mutluluk olmaz. Zaman zaman maddî veyâ mânevî olarak sıkıntılara mârûz kalırız. Cenâb-ı Hak insanı bâzen “kabz” bâzen “bast” hâllerine sokar ve insan bu iki hâl arasında gidip gelerek olgunlaşır. Kabz, darlık, sıkıntı hâlidir. Bast ise rahatlık, genişlik… İnsan zayıftır, dâimî sıkıntı hâline dayanamaz. Allah, merhamet sâhibi olduğu için insanı sürekli sıkıntı hâlinde tutmaz, bazen de onu rahatlatır, dünyâsını genişletir, huzur ve mutluluk yaşatır. “Allah sizin için kolaylık ister; O sizin için zorluk istemez.” (Bakara, 185) İnsan bilir ki hiçbir sıkıntı da rahatlık da bâkî değildir. Eskilerin “Bu da geçer yâhû” dediği hâl. Bu bilgi onu dengede tutar. Sıkıntı hâlindeyken isyân etmez; bilir ki bu geçicidir. Rahatlık ve genişlik hâlinde iken de şımarmaz, Allah’ın koyduğu kâideleri çiğnemez. Çünkü yine bilir ki bu hâl de geçicidir. Böylece Müslüman darlıkta da bollukta da, mutsuz iken de mutlu iken de istikâmetini bozmaz. Her iki hâlde de mühim olan Allah’ın koyduğu çizgi üzerinde yürümektir. Sıkıntıya mağlûbiyet de genişliğe kapılmak da insanı çizgi dışına atabilir. “Ben yandım, bittim; benim sonum cehennem” diyerek de “Allah ne yapsam affeder, cennet garanti” diyerek de sapıtabilir insan. Ama sıkıntı hâlindeyken de rahatlık hâlindeyken de “ölçü”den ayrılmayanlar olgunlaşmanın yolunu bulmuşlar demektir. Buna “Korku ve ümit arasında yaşamak” diyoruz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.