İsrail Devleti, bu yakınlaşmayı fırsat bilerek hegemonyacı bir anlayışla "ABD Mantalitesi"nin Ortadoğu'da belirgin bir güç unsuru olmasına büyük çaba göstermiştir.
İsrail'in bölgedeki stratejik istikrarı, hiç şüphesiz İran gibi diğer bölge ülkelerinin askeri silah gücü bakımından zayıflatılması ve güvenliğini zaafa uğratabilecek muhtemel ülkelere karşı ise sert ve caydırıcı tedbirlerin alınması için ABD nezdinde büyük lobi faaliyetlerini sürdürmek şeklindedir.
Bugün her halükârda, tüm istekleri ABD tarafından koşulsuz yerine getirilen İsrail Devleti, artık bununla yetinmeyip yavaş yavaş kabuğundan çıkarak Arap ülkeleri dışında bir dizi anlaşmalar yaparak bölgede askeri güç olma yanında, ekonomik bir güç olmak için de büyük bir çaba içerisindedir.
Güney Kıbrıs Rum Kesimi ile yapılan petrol ve doğal gaz anlaşmasından sonra, Güney Sudan Devlet Başkanı Salva Kiip'in İsrail'e yaptığı ilk dış geziden sonra, Bentiu, Jonglei, Warab ve Lakes'te bulunan büyük petrol rezervlerinin İsrail ile birlikte işletilmesi konusunda yapılan anlaşmalar, İsrail'in yeni stratejik hamleleri olarak gösterilebilir.
İsrail'in can damarı olan su konusunda da yıllarca bir ütopya gibi görülen "Nil ve Fırat" konusu da artık yavaş yavaş hayata geçirilmeye başlıyor gibi. Mavi ve Beyaz Nil'in iki kolunu da sınırında barındıran yeni ülke konumundaki Güney Sudan, İsrail'in su sorununa çözüm getirebilecek önemli bir ülke haline geleceğe benziyor.
İsrail, Taberiye gölünden su elde etmek için metreküp başına 2-3 kilovat saat enerji kullanırken, Nil'den alacağı olası su için harcayacağı enerji ise ancak 0,5 kilovat saat şeklinde olacaktır.
İsrail'de şu anda kullanılan tatlı su rezervlerinin büyük bölümü Batı Şeria'da yer almaktadır. İsrail, bu kaynak suların da
16.06.2012 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.