Bazı isimler sizi geçmişe götürür, tarihe, marifete, medeniyete, asırlar öncesine götürür. Onunla beraber olmaktan, eserlerini okumaktan, sohbetini dinlemekten hatta ve hatta adını bile anmaktan büyük bir manevi zevk duyarsınız. İşte Belkıs İbrahimhakkıoğlu bunlardan biri.
Bir eğitim çalışması vesilesiyle gerçekleşen vicahi tanışmamız bizi böylesi bir sohbete götürdü. Ve istedik ki siz kıymetli okuyucularımız da bunlardan haberdar olasınız. Söyleşimiz üç bölümde yayımlanacaktır.
Buyurun yolculuğa…
Efendim, sizleri biraz ayrıntılı tanımak istedim fakat yeterli bilgiye erişemedim, sizce de uygun olursa bize kendinizi biraz geniş ve kapsamlı olarak tanıtabilir misiniz?
Karşılaştığım en zor sorulardan biri budur, yani kendimi anlatmak. Annemin memleketi olan Erzurum Aşkale’de doğmuşum. Babamın sanatkâr bir ruhu vardı. Şairdi, resim yapardı, altmış yaşından itibaren hat sanatıyla meşgul oldu. Gazelhandı, çok uzaklardan yankılanan davudî bir sese sahipti. Annem tam bir Anadolu kadınıydı, hizmet ehli, sessiz analardandı. Güzellikler karşısında duyduğu coşkuyu içinde taşırdı.
Babam çeşitli memuriyetlerde görev yaptı. Ben ilkokula, babamın Diyarbakır Ergani Öğretmen Okulu’nda memur olduğu dönemde başladım. Sonra Erzurum’a geldik. Babam eski köy Enstitüsü’nden dönüşen Yavuz Selim Öğretmen Okulu’nda kütüphane memuruydu. Kendi imkânları ile cilt yapmayı öğrendi. Masraflarını maaşından karşılayarak kütüphanenin bütün kitaplarını ciltledi ve harap olmaktan kurtardı. Lojmanda kalıyorduk. Kampüste ilkokul yoktu, Ilıca nahiyesine gidiyorduk, ara sınıflara orada devam ettim. Sonra kampüste okul açıldı. 5. sınıfı orada tamamladım. Okul yeni açıldığından müstakil bir binası yoktu, bütün sınıflar aynı odada ders yapıyorduk, dar imkânlara rağmen halimizden hoşnuttuk. Orada bitirdim ilkokulu. Ortaokul ve liseyi Erzurum’da; Erzurum Kız Ortaokulu ve Erzurum Lisesi’nde okudum.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.