‘Ehli Dert’ Şair Mehmed Âkif’e dair

Başlıktaki ehli dert terkibi, Süleyman Çelebi’nin Vesîletü’n Necât yani Mevlid’i Şerif’teki: “Sana lâyık kullarınla hem dem et/Ehli derdin sohbetine mahrem et” beytinden mülhemdir. Yani Âkif merhumun derdi, “Dîn ü devlet, mülk ü millet” derdidir. Çünkü bunlar sâlim olursa herkes selâmet ve huzur içinde olur.

Âkif merhum Devlet-i Âliye’nin sıkıntılı zamanında dünyaya gelmiş. Ve umumiyetle hüzünlü ama müstakim bir ömür sürmüş. Safahat’ında:

“Bana dünyaya çıkarken ‘batacaksın’ dediler / Çıkmadan batmayı öğren, ne kadar saçma hüner / Ye’si ezber bilirim, azmi yüzünden tanımam / Öğreten böyle öğretmişti, anladın mı imam?”

diye ahvalini nazmeder. Fakat kendisi İpekli Tahir Efendi gibi âlim, fâzıl bir babaya, Emine Şerife Hanım gibi nezahet, iffet, feraset sahibi bir anneye sahip olduğundan İslamiyet’in devam eden sahih, sağlam temiz damarını erken ve tam idrak eder.

Yıllar önce bir gazete veya dergide okuduğum Oğuz Atay merhumun şu tespiti de kayda değer: “Âkif gibi temiz, samimi, berrak, dürüst bir şahsiyet bu devirde zor bulunur. Peşin hükümle bizim sol taraf onu okumuyor. Ama sağ taraf okusa da anlamıyor gibime geliyor. Ve böyle müstesna bir zâta, kıymete yazık oluyor…” Oğuz Atay da dürüstlüğü ve berrak üslubuyla tanınan, zor tutunan ve kadr-u kıymeti az bilinen “Albayım, insanlık kucağımızda öldü.” diyen bir zat.

Âkif merhum gene bir şiirinde;

“Viranelerin yascısı baykuşlara döndüm

Gördüm de hazanında bu cennet gibi yurdu

Gül devrini görseydim eğer bülbül olurdum

Yâ Rab beni evvel getireydin ne olurdu?” der.  

Bu hüzünlü sitemi; hem imanının, hem yakîninin, hem nazının tezahürü kabul edilmelidir. Hâkikaten çok zor zamanda gelmiştir. Buna rağmen çok müstesna dostlar edinmiş, kendisine düşen tebliğ ve neşir vazifesini mükemmelen yapmıştır. Devlet-i Âliye’nin parçalanma planlarının yapıldığı, dahilde de içtimai bir rehavet ve adem-i idrak sebebiyle tuzakların bozulamadığı bir devirdir.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/ehli-dert-sair-mehmed-kife-dair-makale,2944.html