Hep Türk'e Türk propagandası yapacak değiliz ya, ara sıra yabancılara da Türk propagandası yaparız
Yaparız da yüzümüze gözümüze bulaştırırız.
"Atatürk Barış Ödülü" diye bir ödülümüz vardı. "Kıyak geçmek" istediğimiz yabancı ve kafa dengi devlet adamlarına dağıtılırdı.
Sözde "Atatürk'ün yurtta sulh cihanda sulh ilkesine uygun çalışmalar yapan kişiye" veriliyor gibi gösteriliyor, böylece şiş de kebap da yakılmamış oluyordu. Bu kılıfa kimse ağzını açamazdı.
Plaket verilirdi (her emekli subayımızda bir çuval dolusu vardır), rozet verilirdi (sanki takacaklarmış gibi), ayrıca bin altın... Bugünkü rayiçle 600 bin lira (geçen hafta 530 bin liraydı.)
Ödülü alan hiçkimse o bin altına muhtaç değildi tabii, "kuru kuruya" demesinler diye böyle bir tutar belirlenmişti.
Bu ödül, NATO Genel Sekreteri Joseph Luns, Alman cumhurbaşkanı Von Weizsaecker, Rauf Denktaş, Haydar Aliyev, Japon Prensi Takahito Mikasa gibi "dosta ahbaba" dağıtıldı, aklı Ankara'da kendisi İstanbul'da bulunan ve emekli memurlara seslenen postalcı gazeteler dışında kimsenin de pek ilgisini çekmedi. (Japon prensinin dünya barışına ne katkısı olmuştu acaba?)
Yazının devamı için: http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2013/08/19/haybeden-terazinin-dirhemi
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.