Bu konuda nüfusa oranla kitap satışı karşılaştırmaları falan yapılmakta, hatta komşu ülkelerle durumumuz masaya yatırılmaktadır. Nüfusu bize oranla 10/1 olan bir komşumuzda x kitabının şu kadar baskı yaptığı vb. Bunları mesele edersek bizde de örneğin A. G. Yıldız romanlarında 40'lı 50'li baskı sayılarını görüp örnek vermemiz gerekebilir. Bütün bunların elbette bir yerde karşılığı vardır. Karşılığı olmasa bunca yıldır aynı teraneye devam edilmezdi değil mi? Aynı teraneye, bir karşılığı olmaksızın devam ediliyorsa da bunu ileri bir tür hamakat saymamız gerekir.
Okumak yerine görmeyi yeterli sayan bir toplumuz sanırım. Derinlemesine kavramak yerine yüzeysel bilgi ile fikir sahibi olmayı yeterli görüyor gibiyiz. Hızlı okuma tekniklerinin son çeyrek yüzyıldaki popülaritesi ya da sosyal medyada yazmak yerine fotoğraf – resim paylaşımının revaçta oluşu yukarıdaki cümleyi doğrular nitelikte.
Şu ana dek yansıtmaya çalıştığımız manzaranın olumsuz yanlarını gören pek çok girişim, resmi kurum ya da stk, bir çeşit okuma – okumayı sevdirme programı, projesi yürüttü. Net olarak ifade edelim ki resmi zorlama yapılabilenler haricinde hiçbir program yürütülemedi. Yürütülebilenlerin de mevzi hareketler olarak kaldığını söylememiz gerekiyor. Çünkü aynı yöntemleri uygulayarak yeni ve farklı sonuç alamazsınız. Oysa sürdürülebilir bir okuma programını bir tür beslenme saati gibi hissettirmek ve uygulamak gerekir. Bu yeni bir program tasarımı ve ayrıntılarını resmi makamlar isterse anlatırım.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/sahafiye-1-okuma-kulturu-sahafiye-ve-ahmet-kekece-dair-k6093.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.