Evet zulüm... Ama diriliş!

Yine İsrâil, yine Filistin, yine zulüm, yine arşı titreten feryâtlar…

Elbette yine kınamalar, sahte merhamet gösterileri, yine zâlimlerin yaptıklarının yanına kâr kalması… 

Yine İslâm dünyâsındaki çâresizlikler, âcizlikler… Belgesellerde gördüğüm aslan sürüsünün hemcinslerinin ümüğüne çullanmasını sâkin sâkin seyreden manda sürüsü geliyor aklıma. Bin tâne manda beş-altı aslan karşısında kardeşlerini koruyamıyor. Oysa boynuzlarındaki güç tek hamlede o aslanı havalara fırlatabilir, kemiklerini kırabilir. Ama o beyin ve cesâret olmayınca kardeşlerinin ölümünü seyretmek kalıyor geriye. 

Ben dış politika uzmanı değilim, stratejist değilim; emekli asker, meskûn mahal savaşı uzmanı, târîhçi, dinler târîhi uzmanı, politikacı değilim; her bir şeyden anlayan TV yorumcusu da değilim. Bunların birçoğunu okudum, okuyorum; dinledim, dinliyorum. Birçok mâlûmât da öğreniyorum doğrusu. Yukarıda saydıklarımın hiçbirisi olmayan bir yazar olarak bunların yazıp konuştuklarına ne ekleyebilirim? Hiç… Ama bunların hiçbirisi olmasam da bir Müslümanım. Yüreğimin yanmasına, gözyaşlarımın akmasına, güçsüzlük ve çâresizliğimize isyânıma, lânetlenmiş kavim Yahûdîlere kînimi bilememe; bunlarla birlikte zaferin inananların olacağına inanmama, Allah’ın nusret vaadine güvenmeme, Müslümanların bir gün mutlakâ galip geleceğine îmân etmeme bu yetmez mi? 

Yukarıya aldığım resim… Bundan çok daha fecîlerini koyabilirdim oraya… Bakmaya yüreğimin dayanmadığı resimler… Ama Yahûdînin canavarlığını, mü’minin dînine sadâkatini ve aynı zamanda çâresizliğini en güzel ifâde eden resim olarak bunu buldum. Bir annenin kefenlenmiş yavrusuna sarılışı… Allah seni de o evlâdınla el ele cennetine koysun güzel ve mazlûm insan! Yürek patlamaya geliyor bu manzaralar karşısında. 

Âyetler hücûm ediyor zihnimize:

Yahûdîler ve Hristiyanlar: “Biz Allah’ın oğulları ve sevgilileriyiz” dediler. De ki: “Öyleyse Allah sizi niçin günahlarınız yüzünden cezâlandırıp duruyor? Doğrusu siz de O’nun yarattığı sıradan insanlarsınız. (Mâide, 18)

Yahûdîler: “Allah’ın eli bağlı ve sıkıdır” dediler. Elleri bağlansın onu söyleyenlerin, lânet olsun onlara! Hiç de öyle değil, aksine Allah’ın iki eli de açıktır, nasıl dilerse o şekilde ihsân ve ikram eder. Rabbinden sana indirilen âyetler, elbette onların pek çoğunun azgınlığını ve küfrünü daha da artıracaktır. Biz de onların arasına kıyâmet gününe kadar sürüp gidecek düşmanlık, kin ve nefret saldık. Ne zaman savaş için bir fitne ateşi körükledilerse, Allah onu söndürdü. Yine de onlar dünyanın her tarafında sırf bozgunculuk çıkarmak için koşuşturup dururlar. Allah, bozgunculuk yapanları sevmez. (Mâide, 64)