Ey Can Sana Arzuhalimdir

Ey Can,  ölümlü, her faninin geldiği, yaşadığı ve nihayet göçtüğü dünyaya biz de hasbelkader gelmişiz. Bu sebeple kaldığımız oranda yaşamı güzel biçimde geçirmek, hayatı inandığımız değerlerle donatmak ve dünyada geçen ömrümüzün kirden, çirkinlikten, mülevves her şeyden uzak durması için yaşamak zorundayız.

Ey Can, dünyada kişinin kendi idealine yakışır biçimde yaşaması kolay değildir. Bu kolaylığı ortadan kaldıran zorluklar, insanın tecrübesizliği, mevcut şartların olumsuzlukları, kişinin ya da çevrenin baskı unsurları, kişiyi kısıtlayan yazılı-yazısız kurallar, yaşantının istenildiği biçimde gerçekleştirilmesinin önünde engeller toplamıdır.

Ey Can, bu dünyada rahat olmadığını bilenlerden olarak, yaşadığımız zamanın bizim için bir imtihan olduğunu bilmekten uzak değiliz. Bizim aile içinde, dışında, akraba çevresinde, fikir cephesinde, yasa çerçevesinde birer imtihan çemberinden geçtiğimizi bilmekteyiz.

Ey Can, yaşamın en tecrübeli zaman dilimi kırkından sonra başlar ki bu yaşın kemale erme vakti kırk beş ile elli arasındadır. Kişinin yaşadığı onca senenin verimi olan elliye gelme dönemi ile dünyadan elini-eteğini çekme dönemi arasındaki kişiden kişiye değişen ömrün son demi, onun en verimli zamanıdır.

Ey Can, yazmaya, araştırmaya, incelemeye ve kendisini eser vermeye adamış ömrün, kalemin en velûd olduğu bu devre kısa da sürse uzun da sürse kendi dünyası içinde verimli dönemdir.

Ey Can, gençleri bilmekteyiz ve daima yönelecekleri kıbleler arayıp dururlar, tecrübesizlik içinde. O İbrahim (a) yıldızlara dönmedi mi, bu arayışlar içinde. Yıldızları terk edip güneşe yönelmesi nasıl  izah olunabilir?

Ey Can, üç güvercinin hadisesinden sonra kalbin mutma’în oluşu vardır, bilmen lazım. O’na yöneliş ve her fırtınanın dinmesi, kasırgaların tükenişi başka nasıl izah edilebilir?

Ey Can, kemâle eren ömrün gerisinde kişinin mükellefiyeti içinde hareket etmesi gereken daireden çıkış, bir daha dönmesi imkânsız davranıştır. Bu ömrün içinde dünyaya meyletme, yaklaşan ölümü unutma ve kendisini nefsinin emrinde kul hissetme.

Ey Can, kâsem olsun zamana, insana, dağa, taşa ki yaşadığımız bir rüya konumundadır, inanan için. Kim neye inanmaktaysa inanasın, inandığı biçimde yaşasın ve hayatını bu değerlere göre şekillendirsin.

Ey Can, insanlığın zararını isteyen her şeyden uzak dur. İnsanın ve insanlığın huzurunu bozma  yanlışlığının üzerine inşa edilen her yapının karşısında dur ve gölgesine bile tahammül etme. İnsanın ve insanlığın huzurunu, barışını tehdit eden ne varsa onun karşısında olma gücünü yitirdiğin vakit, kalbinden olduğu kadar nefret et. Bil ki elinle düzeltemeyeceğini dilinle düzeltmeye kalkış. Bu iki yolun tükendiği şartlarda, zeminlerde oradan uzaklaşman daha hayırlıdır, bulunman yerine.

Ey Can, hayata kastedenler, yeryüzünde ne dağ bıraktı ne taş ne toprak ne su ne yeşillik ne hava… Bak, bu olumsuzluklar içinde olanları unutma ve hem dağına, hem taşına hem toprağına hem suyuna hem yeşilliğine hem havana  sahip çıkman lazım.

Ey Can, yazmaya memur ettiğin kaleminle öncelikle buna dikkat et ve sen kalemini başkasına emre amade kılma!... Biz, dünyada gücümüz oranında elimizden geleni yapmak mecburiyetindeyiz. Bu bizim var olma görevimiz, olmamız gerektiği için yapmamız gereken vazifedir.

Ey Can, sen insansın ve eşref-i  mahlûkatsın. Gayrisini olmayanlar düşünsün!..

Ey Can, sen benden bir parçasın. İster miyim incinsin ruhun?

Ey Can, yere ve göğe kâsem olsun ki tek gayemiz insanlığın felahı ve salahıdır.