Günümüzde maalesef neye inandığımızı, inancımızın bize ne tür sorumluluklar ve yükümlülükler getirdiğini birbirimize hatırlatmamız gerekebiliyor. Kendimizi kaybetmeye, kapılıp gitmeye, bir şeylerin sarhoşluğuna kapılmaya fazlasıyla meyyal durumdayız. Cebimiz para gördüğünde, sosyal statümüz geliştiğinde, sınıfımız bir üst basamağa atladığında kendimizi kaybedip hesabımızı şaşırabiliyoruz. Bu kadar da değil, maruz kaldığımız medya bombardımanı, hayal dünyamızı hiç bize ait olmayan bir imajlar kataloguna kilitleyebiliyor. Gençlerimiz ve çocuklarımız, bu aşırı tüketim ve gözü dönmüş ihtiras anaforlarına çekilebiliyor. Yetişkinlerimizse bu baş döndürücü değişim karşısında hazırlıksız ve aciz ve hatta epeyce de sarhoş! Hal bu olunca; birbirimize kim olduğumuzu hatırlatmamız, birbirimizle şuur tazelememiz hayati bir ihtiyaç haline geliyor.
'Kim'liğimizi flulaştırmaya, iddialarımızı aksesuarlaştırmaya, Müslümanlığımızı muhtevasızlaştırmaya sebep olabilecek bu modernleşme salvolarına karşı kendimizi korumalı, şuur siperlerimizi ayakta tutmalıyız. Şunu bilelim; kulağımıza bir ses, kendimizi akıntıya bırakıp bütün ruh yüklerimizden kurtulmamızı salık vermeyi her daim sürdürecek. Bir an gevşer ve kendimizi bırakırsak, o akıntının içinde boğulup gideriz.
Nasıl bir yozlaşma taarruzunun kıyılarımıza vurmakta olduğunu görmek için sosyete kitapçılarına bir bakın! Genç kızlarımız ve erkeklerimiz için muhafazakâr giyim kuşam modası, yeme-içme, gezi, dekorasyon, mimari trendleri demleyen dergiler çıkmaya başladı bile... Eminim dünyaya kakmak için kullanacağımız kazıkların tasarımları da bir yerlerde hazır bekletiliyordur.
18.08.2011 Yeni Şafak
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.