Hayat

-Ruzname; Kelime Günlüğü’nden-

İnsanlığın çileli varlık sorununa bakış attığımızda, kişinin gerçek amacının bütün bu sürükleniş içinde nerede durduğunu kestirmek güç. Yine de hayata yüklenen anlam üzerine daha basit bir düşünüş sağlanabilir mi?

Dünya nüfusunun çok büyük bir kısmının aç ve açlık sınırında yaşadığı düşünülürse kültür ve coğrafya gibi tartışmalar anlamını yitirmeye başlıyor. Ama diğer taraftan kültür, irfan ve birlik duygusu gibi unsurlar insanı kuşatan bir medeniyet güvenliği sağlıyor. Çünkü kötücül sistemler/medeniyetler, aç insanla tok insanın hayat algısı arasına kalın duvarlar ördü; tok açın hâlinden anlamaz hâle geldi. Bu durumda maddi varlık sahibi insan, kendi hayatını nasıl anlamlandırabilir?

Oysa hayat bir bütün. Hem de büsbütün ve kişinin ya da bir toplumun gündemine göre değişen bir durum değil.

Temel ihtiyaçlarını karşılamış bir insan için sırada duygusal ve zihinsel ihtiyaçlar vardır. Birini başarabildiğinde diğerine odaklanabilir. Modern dünya (Batı) bu ihtiyaç silsilesin sektesiz akışını, insanın kendini dünyada anlamlandırmasına dair bir yolculuk olarak görür. Ancak bu yolculuk bütünüyle maddeyle ilişkilidir. Sadece bu yüzden dahi kısa zamanda tok açın hâlinden anlamaz hâle geliverir. Kişi kendi yolculuğuna ve kendi ihtiyaçlarına odaklanmıştır ve günümüz kurgusunda bu ihtiyaçların sonu, ucu-bucağı yoktur.

Böyle bir çile yumağı içinde varoluşu ve varoluş konumu başlangıçta kişinin kendi seçimi değildir. İlerleyişi, varoluşunu anlamlandırma biçimi ve hayatın bütünü zamanla maddeyle olan ilişkisine göre şekillenir. Temel ihtiyaçlarını karşılamış birinin sıradaki gayreti, kendinden daha zor durumda olanları en azından kendiyle eşitlemek olduğunda bu, onu insan olma yolculuğunda bugünkü dünyada adı konulması zor bir yere taşır. Taşındığı o yerde yaşadığı iç huzur ve maddeye odaklanmamış gayesinin açığa çıkardığı bütün somut hayat inşası, yine bugünkü dünya algısına göre belirlenmiş bir şablonla eşleşmedikçe nafiledir.

Devamı: https://www.yenisoz.com.tr/yazarlar/hayat-1854/