Zaman, dünya hali…
Kısacık ömürleri vakumlayan haşin dalgalar, günleri bekleyişe sürdü şimdi...
Uzaklığı bilinmez bir aydınlığa yelken açtık.
Sayıyoruz.
Şafağa kadar…
Başladık.
Suları mavi diyarların, beyaz yüzlü çocukları…
Sınır çizgilerine rest çekenler, kanlı suları aşanlar…
Dalgalara direndilerse de “mavi” vurgun yedi.
Kırmızı ve suç yükü sular artık karaya çalıyor.
Seferiler’in yolu zulmete çalıyor.
Zulmet, aydınlığı; kan gaspçıları, “can”ları çalıyor.
Kimin “canını” kimden çalıyorlar!
Zalimin zulmü, zulmettir şimdi…
Zindana esir, esire suç tayin edenlerin sonunu beklemekteyiz.
Şafağı beklemekteyiz şimdi…
Yeni bir dalga gelsin, yeni bir devran dönsün diye…
***
Mavi Marmara Filistin’e, yolcuları ise şehitliğe yol aldığında yazmıştık bu satırları. O zamana dek onlarca kez yanıp yıkılan gönlümüz canımızı yakarak kabardığında…
O zulmet, o günden bu yana aydınlanmadı. Belki de zulmetin en karanlık girdabında dünya… Varken yokluğun yaşatıldığı, doğma, büyüme, yaşama ve sıradan hayatlarda olduğu gibi kendi hâline ölme haklarının gaspedildiği Gazze diyarının akıbeti, her zamankinden daha belirsiz ve karanlık.
Dünyada ise barış tehlikede, insanlık tehlikede, sukûnet tehlikede, sekinet tehlikede, akıbetler tehlikede… zira biliyoruz ki haksızlığa göz yumanın akıbetinin hayr olması beklenemez. Bir mazlumun ahı ile bin mazlumun ahı bir olmaz. Ya onbinlerin, yüzbinlerin ahı ne olacak?
Zindana esir, esire suç tayin edenlerin sonunu beklemekteyiz, demiştik. Hiçbir şey değişmedi. Ne beklediğimiz yer ne de bekleyip umduklarımız…
Şafağın yeri aynı… aydınlanması ise takdir! Beklemekteyiz…
Devamı: https://www.yenisoz.com.tr/yazarlar/selam-olsun-umudun-yolcularina-3561/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.