Hep bir giz taşıyor romanları. Uyku ile uyanıklık, uyanıklıkla rüya, gerçek ile düş, varla yok, yokla var arasında gidip geliyorsunuz her sayfada.
Buğu romanını okurken gözleriniz buğulanacak. İstanbullu bir Yahudi olan Yasef Abravanel ile Filistinli Nur'un hikâyesi. Bir melodram. Elbette sadece İsrailli bir asker ile Filistinli esir bir kızın ilişkisiyle sınırlı değil. Okura devamlı olarak yeni kapılar, pencereler açan bir kitap. Mükemmel bir anlatım tekniğiyle yazılmış. Kitabı okurken gerçeğin mi roman, romanın mı gerçek olduğunu soruyorsunuz kendinize. Bu roman gerçek olabilir mi? Gerçekler nasıl romana dönüşür?
Kitabın sonunda "Yazarın Notu" açıklamasını okuyunca kitabın gerçeğin ta kendisi olduğunu, Nihan Kaya kadar, Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nin K4 servisi kadar, Filistin kadar, Kudüs kadar, Yabna kadar gerçek olduğunu anlıyorsunuz.
Bu romanın en önemli özelliklerinden birisi de her ne kadar psikanaliz bir roman gibi görünse de Filistinlilerin yaşadığı acıları anlatan ilk Türkçe roman olması. Elbette konferanslar, mitingler düzenlenmiş, hamasi nutuklar atılmış, şiirler söylenmiştir. Gazeteler, dergiler bu konuya parmak basmıştır. Roger Graudy, Stephane Hessel, Edwars Said gibi düşünürler yazdığı önemli kitaplarla dikkat çekmişlerdir ancak bir edebiyatçı gözüyle kalıcı bir roman bu güne kadar yazılmamıştır. Yazıldıysa da ben bilmiyorum. Bu açıdan da "Buğu" romanı çok kıymetli bir eser.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/bir-melodram-bugu-k5967.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.