Peki bunları niye yazdım?
Hep ferde ait haktan ve özgürlükten bahseden, hep "verelim, verin" diyen, dengeyi kaçıran, bindiği dalı kesen, içinde yaşadığı ormanın heba olma ihtimalini aklından geçirmeyen gafilleri bir de bu açıdan bakarak düşündürmek istedim.
Bir araç olan demokrasinin mahiyeti ve İslam'daki mukabili konusunda çağdaş müslüman düşünür R. Garaudy'den bir nakil ile yazıyı noktalayacağım:
Garaudy, İslam'ın, özellikle politik güç konusunda, 1. Toplumsal egemenliği göreceleştiren ancak Allah'a ait güç ilkesi, 2. Allah ile halk arasında aracılığı dışlayan şura (danışma) ilkesi ile diğer sistemlerinden farklı ve ayrı olduğunu vurguladıktan sonra diğer sistemleri şöyle tasvir ediyor: "Gücü kutsallaştıran ve yeryüzünde bir yöneticiden bir tanrı yapmaya can atan mutlakıyetçilik; batılı tipte; yani bireyselci, nicel, istatiksel, yetkilendirilmiş ve yabancılaşmış bir "demokrasi".
İslâmî olanı da şöyle tasvir ediyor: "Eğer yasanın ilâhî bir kaynağı varsa ve eğer Allah ile halk arasında ilişkileri gizleyen aracı da yoksa Medîne'nin "şûrası: danışma sistemi" bugün, doğrudan demokrasiden başka bir şeye yol açamaz. Yani her an herkesin karar vereceği bir toplum değil, fakat her problemin ortaya çıktığı düzeyde çözüldüğü bir toplum" (20. Yüzyıl Biyografisi, s.257 vd.).
20.04.2012 Yeni Şafak
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.