Sevgili Peygamberimiz bir Şaban ayının sonunda Ramazan ayına girerken ashâbına hitâp ederek Ramazan ayının kutsiyet ve fazîletini anlatırken şöyle buyurmuştur:
- “Ey insanlar! Yüce ve mübârek bir ayın gölgesi üzerinize bastı.” (…)
Şükürler olsun ki Cenâb-ı Hak bizi bugünlere Müslümanlar olarak yetiştirdi ve Ramazan ayının gölgesi Müslümanlar olarak üzerimize düştü. Allah bu nimetten mahrûm eylemesin. Müslüman olmak iki cihanda da en temel ayrıcalıktır.
İnsanları sınıflandırırken bir ölçü de bilgi-ilimdir. Kur’an’da “De ki: ‘Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu!” buyurulur. (Zümer, 9) Bu âyet hem Allah’ı bilenlerle bilmeyenleri ayırır hem de doğru ilmin-bilginin Allah katında bir değeri olduğunu, buna sâhip olanların sâhip olmayanlardan farklı görüldüğünü ifâde eder.
Buradan hareketle “Hiç oruç tutanlarla tutmayanlar bir olur mu?” desek yeridir. Çünkü “bilme”nin en mühim yollarından biri de “yaşamak”tır ve oruç, ancak “yaşanarak” öğrenilen bir bilgidir. Orucu bizzat yaşamadan bilmek mümkün değildir. Orucu ve insana oruçla açılacak bilgileri ancak bizzat oruç tutarak öğrenebiliriz. İslâm’ın getirdiği her ibâdet aslen Allah’a kulluğun izhârı olmakla birlikte hepsinin insan idrâkinde ancak o ibâdetleri yapmakla açılacak sır kapıları olduğunu da görürüz. Namaz mü’minin mi’râcıdır meselâ. Namazı hakkıyla kılan bir Müslümanın kalbine Hz. Peygamberin mi’râcından -nasîbince- bir pay düşürülür. Namaz kılmayanlara bu kapı kapalıdır. Zekât ibâdetinde de mü’minin kalbinde ve zihninde ne büyük yarılmalar ve açılmalar oluyordur kim bilir. Hac ibâdetinin ihtişâmını gidip gelenlere sorunuz. Hayâtında hiç ağlamamış insanları orada hüngür hüngür ağlatan bir sır, bir bilgi olsa gerektir. Bu yüzden “Hiç oruç tutanlarla tutmayanlar bir olur mu?” diyorum. Elbette olmaz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.