"Fal ve Gül"! Seyhan'ın kitabının adı bu olmalıydı;-hiç ilgisi olmadan Yahya Kemal'in '[Zil] Şal ve Gül'ünü çağrıştırsa da...
'Fal' elbette kahve falı, hazır ve verili bir gerçeküstü görüntü sunar. Balığın üzerinde uçan horozlar; tek boynuzlu insanlar; başlarından ayışığı dökülen kadınlar... Seyhan, faldaki görüntüleri, zerafetiyle estetize ediyor bu kitapta...
Falın şiire dönüşmesi?
Dahası, verili fal söyleminden fragmanlar ['size bir kısmet var'; 'üç vadede yol görünüyor'; 'yüreğinizde bir sıkıntı var, ama ferahlık gelecek'] gözardı edilmeden falın şiire dönüşmesi sürecine eklemleniyor.
Seyhan geçmiş, şimdi, gelecek ve alınyazısı ['kader' veya 'keder'] ile bize gerçeklikmiş gibi verildiği söylenen Dünya'nın gerçeküstünden öte bir şey olmadığını mı bildiriyor bize? Öyle olmalı: Fal imgelerinin gerçeküstücülüğü ile klasik fal söyleminin sıradanlığının alegorisi, hayatın sıradanlıkla hayal arasında sıkışıp kalmışlığını imliyor.
"Gül", Seyhan'da bir kurtarıcı: Her şey olabilen ya da her şeyin üstesinden gelebilen bir ikon. Gül'e mucizevî, mistik (belki de Tanrısal) bir iktidar atfediyor Seyhan.
"Gül"ün bizi her şeyi yapabilerek değil, her şey olabilmeye dönüştürecek iktidarı! 'Gül ve Telve'de üç yol görünüyor: Üçü de Gül Yolu!
Üç vâdeye kadar Gül gelecek o yollardan ve bizi kendine çıkaracak...'
Gül yoluna gitti Seyhan! İşte o gül yollarından birine...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.