İbrahim Karagül'den: Acılarımız da bir bizim...

Şehitler için sokaklara çıkanlar, meydanları dolduranlar deprem mağdurları için de seferber oluyor, görmüyor muyuz? Türkiye'nin her köşesinden insanlar, ellerinde ne varsa yardım kuruluşları üzerinden bölgeye gönderiyor, bazıları kendi imkanlarıyla götürüyor, bütün Türkiye'de bir tür yardım seferberliği başladı.

Bu haldeyken, bütün ülke derin bir üzüntüye teslim olmuşken, bazılarının inanılmaz intikam hırslarıyla hareket etmesinin utancını yaşıyoruz. Acıyı düşmanlığı dönüştürmek ve bunun için de deprem gibi bir musibeti kullanmak affedilir bir şey değildir. Bu ülkenin içinde bulunduğu durum, işte bu sakat bakışın sonucudur.

Tam tersini yapacağız. İnadına beraberlikten, kardeşlikten söz edeceğiz. Bunu sadece konuşmayacak, yaşayacağız. Üç kişi, beş kişi kalsak da böyle yapacağız. Silahla, kanla ayrıştıranlar ile sözle ayrıştıranların aynı sonucu istediklerini bileceğiz.

Bütün Türkiye; Trabzon'dan, Edirne'den, Manisa'dan Eskişehir'den dalga dalga yardımları depremden zarar görenlere akıtacağız. Onların üzüntülerini paylaşacak, ellerini tutacak gözyaşlarını sileceğiz. Deprem gibi bir doğal felaketin politik istismarına izin vermeyeceğiz, vermemeliyiz.

Bir gönül seferberliği başlatmalıyız. Gönülden gönüle bir bağ kurmalıyız. Varolan bağlarımızı daha da güçlendirmeliyiz. Gönüllerimizdeki fay kırıklarını onarmalıyız. Deprem, politik istismar yerine yeniden kaynaşmamızın önünü açmalı. Kardeş olduğumuzun, hiçbir hedefin bu kardeşlikten üstün olmadığını, olamayacağını göstermeli.

Yardım seferberliğimiz, merhamet seferberliğimiz ortak gelecek seferberliğimize dönüşmeli. Türkiye'nin her yerinden sivil toplum kuruluşları bütün güçleriyle bölgede olmalı, yaraları sarmalı, gözyaşlarını silmeli, bir olduğumuzu en yüksek sesle haykırmalı. Acılarımızın da üzüntülerimizin de ortak olduğunu, istesek de bunun aksini yapamayacağımızı bu depremle bir kez daha görmedik mi?

Öyleyse aklımızı başımıza alma zamanı. Öyleyse, bunun aksini söyleyenlerin sesini keşke zamanı. Şehitlerimiz ve deprem kurbanlarımızı aynı zamanda, bir hafta içinde yaşadık. Bin yıllık ortaklığı bir kenara bıraksak bile, acılarımız bizi birleştiriyor. Bu yetmez mi? Sevinçlerimiz de birleştirici olmalı.

Olacak da. Yeter ki biz inanalım...

Ölenlere rahmet, kalanlara sabır diliyoruz. Hepimizin başı sağolsun...