Eğitim sistemimizin kendisi bir bekâ meselesi olup çıkmıştır. Bu sistemden vatan, millet, ümmet şuûru ve heyecânına sâhip bir nesil beklemek beyhûdedir artık. Bu sisteme sağlıklı giren felç olarak çıkıyor. Bu nasıl bir eğitimdir ki isminin başındaki “millî” sıfatına rağmen çocuklarımızı mâzî-hâl-istikbâl çizgisi üzerinde kendi köklerine yaslanarak, kendisi kalarak geleceğe yürütemiyor? Tam tersine bu sistem yeni nesilleri cellâdına âşık ediyor, îmânından ve millî duruşundan uzaklaştırıyor, hızın ve hazzın ihtilâçlarına yuvarlıyor; deizmin, ateizmin, nihilizmin kucağına itiyor. Böyle bir eğitim sisteminin hiç olmaması millet ve memleket için belki daha faydalıdır. Hiç olmazsa çocuklarımız ebeveynlerinin ahlâk, vatan, millet anlayışı üzere devâm ederler, bir kimlikleri bâri olur.
Geçenlerde bir gencimizin ateist olduğunu bildirdiği bir mesaj bırakarak intihâr etmesi hepimizi ziyâdesiyle üzmüştür. Eğer îmânımıza ve millî değerlerimize dayanan bir eğitim sistemimiz olsaydı muhtemelen böyle vak’alar yaşanmayacaktı. İnanmak ve inancını son nefese kadar devâm ettirebilmek bir çiledir. Meseleyi en güzel şekilde ortaya koyan bir yazıyı okuyucularımızın ıttılâına sunmak isterim.
Devamı: https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/ahmet-talib-celen/inanmak-caba-ve-cile-isidir-38099.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.