Machiavelli’nin, daha sonraki yıllarda Hobbes’un Leveiathan’da ileri sürdüğü görüşlerin oluşumunu doğrudan etkileyen bu merkezi otorite ve sınırları belirlenmiş ülke ihtiyaç ve özlemidir. Siyaset kuramlarında dayandıkları ilkeler ve unsurlar bu çerçevenin doğrudan sonucu olmasalar da, bir şekilde bununla ilişkilidirler. Aksi takdirde yanlış değerlendirmelere düşülmesi kaçınılmazdır.
Machiavelli kuramında “iktidar”ı bir olgu, bilimsel bir olgu hüviyetiyle ele alıp irdeler, tartışır ve bir kuram olarak ortaya koymaya çalışır. “İktidar” olgusunun kaynağı ya da yansıma alanı insanda varolan doğal “bencillik” olmalıdır. “Bencillik” kendisini dış dünyada “güç” biçiminde gösterir ki işte iktidar ile buluştuğu nokta da burasıdır. Elbette “bencillik”i evrensel bir ilke bilimsel anlamda nesnel bir yasa olarak kavramak istiyordu Machiavelli. Bu açıdan Humanizma’nın kavramak ve tanımlamak istediği yeni insan anlayışına Machiavelli bağlı kalır. Öyleyse, insanın doğal özüne ait olan “bencillik”in doğasına tam uygun olan güç, ancak “iktidar” olgusu bağlamında ifadesine kavuşur. Dolayısıyla “iktidar” ulaşılması gereken, hatta zorunlu olan bir insani amaçtır aynı zamanda. Bu amacın gerçekleşmesinde, kendi özü gereği herhangi başka bir sınır olmamalıdır. Bir başka ifadeyle iktidarı elde etmede ya da gerçekleştirmede karşılaşılan herşeye başvurulması doğaldır, meşrudur, yani “mübah”tır. Çünkü amaç (iktidar, dolayısıyla güç, sonuçta bencillik) her türden aracı belirler, açıkçası meşrulaştırır.
İşte “Makyavelcilik” deyiminin doğuşuna ve siyasette farklı bir anlam kazanmasına gerekçe oluşturan da budur. Alman (o zaman için Prusya) imparatoru II. Freiderick, başta bu görüşü olmak üzere Machiavelli’nin kuramına karşı yazdığı eserde, onu, siyasette ahlâkı gözetmediği gerekçesiyle eleştirecektir. Böylece “Makyavelcilik” siyasette ahlâksızlığın, çıkarcılığın, vefasızlık ve dönekliğin vb. bir başka adı olacaktır. Ne var ki Freiderick, iktidarı süresince, hem de en yakınında bulunan kız kardeşleri de dahil, her türlü hileye, yalana, çıkarcılığa, vefasızlığa, kısaca ahlâksızlığa başvurmada hiç bir zaman geri durmayacaktır. Ünlü Fransız tarihçi Michelet, bu konuda “Makyavelcilik”in ilk sıralarda gelen kişilerinin başına Freiderick’i yerleştirir.
Fakat Makyavelcilik de bir takım yetenek ister. Sınırlı yeteneğe sahip olanlar ancak kartondan Makyavelci olabilirler. Kimdir bunlar, demeyin, siyasetin bilgesi Erbakan hocanın konuşmalarındaki tanımlara dikkat edin. Ayrıca bir sürü gazete yazarları televizyon programcıları zaten bu Makyavelcileri uçurup duruyorlar. Herhalde tanıdınız onları!
10.04.2013 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.