Sonra “kardeşim, arkadaşım” diyebileceğim, hatta dediğim kuşağa geldi sıra; onlar da omuzlarına dokunulduğunda toprağa düştüler.
Ağıtlar, hamasi demeçler, tehditler, kararlılık mesajları, öfke ve acı çığlıkları eşliğinde...
Şimdi ölenlerin çoğunun bana “ağabey” diyeceği yaştayım...
Demeçler, ağıtlar... Biliyorsunuz, hepimiz biliyoruz, hepimiz ezberledik “sizleri ve bizleri bezdirmiş olabilecek” o kanlı sözlüğün bütün kelime ve kavramlarını.
“Türkçe ve Kürtçe”, “Kurdî û Tırkî” sözlüklerdeki kötülüğü çağrıştıran, umutsuzluğu kanıksatan, dehşeti ve çaresizliği ses olup taşıyan bütün kelimeleri kullana kullana eskitemedik.
(Köşe yazısının tamamını okumak için bu linki kullanabilirsiniz)
Kanat Atkaya / Hürriyet
27.09.2011
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.