Arap Baharı olarak adlandırılan süreç halkların demokrasi ve özgürlük talebi ve buna karşı koyan diktatörler arasındaki mücadele sayılıyor. Yani belirleyici olanın halk olduğu, onun bazen güvenlik isteyip diktatörler yarattığı, bazen de demokrasiyi ön plana çıkarıp diktatörlerden kurtulmaya çalıştığı kabul ediliyor. Yani halkın ne istediği belli olmaz, siz ne istiyorsa verin deniyor.
Bu açıdan bakıldığında şu sonuca varılıyor. Bireysel tercihler üst üste yığılıp toplumsal talebi yaratıyor ve bu ülkelerin, bunların toplamı da dünyanın geleceğini belirliyor.
Geçmişte böyle değildi. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra hangi Avrupa ülkesinin liberal, hangisinin komünist olacağına ABD ve SSCB karar vermişti. Ama bizim çok partili rejime geçişimiz yöneticilerimizin, tercihlerimizin bir sonucuydu ve kimse bize bunu empoze etmemişti.
Egemen görüş bu olunca Esad ne dedi, Kaddafi ne yaptı, halklar kimin yanında yer alıyor diye sorar ve bunları tartışırız.
Siyaset sahnesinde bunlar yaşanırken ekonomi dünyası da benzer bir durumdadır. Batan şirketler ve bankalar, bunları kurtarmak için yapılanlar, ülkeleri yönetenlerin sözleri, gündemi belirler. Yani ne siyasi ne de ekonomik alanda hazırlanmış bir proje yoktur ve liberal düşüncenin öngördüğü süreç yaşanmaktadır. Herkes kendine göre bir tavır almakta ve bunların toplamı herkes için sürpriz sayılacak sonuçlar yaratmaktadır.
27.08.2011 Star
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.