AKİF KURUÇAY
Oturmuş çalışma masamda üst üste duran henüz okunmuş birkaç kitaba kararsız duygularla bakıyor, az önce mürekkebini tazelediğim kalemi, hep böyle anlarda yaptığım gibi, parmaklarımın arasında çeviriyordum. Kalem elimde dairevi devrinin kaçıncısını tamamlamıştı bilmiyorum, telefon çaldı, ahizedeki ses gazetenin kitap eki editörü Ayşe hanımındı. Onunla, romancı Hasan Ali Toptaş'ın “Kuşlar Yasına Gider” adındaki yeni romanı hakkında konuşmaya başladık.
Editör, bu roman hakkında birkaç satır yazıp yazamayacağımı yoklamak için aramıştı beni zahir. İnsanın sevdiği, kendisiyle empati kurabildiği bir edebiyatçı üzerine konuşmasında beis yoktur elbette, ancak kişi için yazınsal bir görev belirdiğinde bu duygudaş ilişki çoğu zaman yaratıcı metne yönelmesi beklenen sorgulayıcı eğilimlerin zayıflamasına, eleştirel hareket alanının daralmasına sebep olabilir. Sakıncayı göze alarak bir cesaret editörün önerisini kabul etmiş bulundum. Cesaret sözcüğünü burada kullanmamın, yazarın son romanı adına oldukça geçerli ve önemli bir nedeni var.
ÇOCUKLUĞUN UTANÇ VERİCİ HATIRASI
Roman adını bir Ardahan türküsünden alıyor. Türkü fonunda akıp giden tertemiz, otantik bir dil... Hikâye, hüzün dolu duygusal anlatımıyla sürüp giderken yazarın önceki romanlarında üslup olarak varlık gösteren biçimci triklere, zamansal ve mekânsal sıçramalara, bilinç akışı gibi okuru uğraştıran unsurlara pek rastlanmıyor. Kanımca romancının huzursuz bir görünürlükle eserlerine çoğu zaman hâkim olan varoluşsal tonlar, avangart iddia, Kuşlar Yasına Gider'de ezilmemek kaydıyla şaşırtıcı bir sadelik ve kimilerince (işgüzâr münekkitler olabilir) tuhaf karşılanacak bir iyimserlikle aşılmış. Meydan okuyor diyebilir miyiz buna?
Devamı için: http://www.yenisafak.com/hayat/meydan-okuyan-bir-roman-kuslar-yasina-gider-2562774
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.