Arapçada mühim bir sosyolojik kaide vardır: İza tecavezeşşey’u haddehu inkalebe zıddehu. Bir şey haddini aştığında zıddına dönüşür. İçki, sirke veya hoşaf, içki halini alabilir. Bu açıdan bazen gücümüz zaafımızda gizlidir, zaafımız da gücümüzde.
Hiçbir fikir tam olarak yok olmaz sadece siner ve geriye çekilir ve uygun bir zemini kollar ve bulduğunda yeniden yeşerir ve hamle yapar. Dolayısıyla pesimizm bir hastalıktır. Bazıları yapıcı hareketi pesimizm olarak algılıyorlar.
Hem Müslüman Kardeşler hem de Risale-i Nur anlayışının önemli unsurlarından birisi müspet harekettir. Bu kısaca yıkıcılık yerine onarıcılık ve yapıcılıktır. Bununla birlikte asla pasifizm veya pesimizm değildir. Öyle anlaşılması da yanlıştır.
Uçlar arasında vasat ve merkez yerine tefrit basamağında kenara düşmektir. Kısaca müspet hareket pasifizm derekesine düştüğünde o müspet hareket olmaktan çıkar, menfi hareket halini alır. Siyasete mesafeli durmak bir yöntemdir. Ve bu yöntemi en fazla savunanlardan birisi Muhammed Abduh diğeri de Bediüzzaman’dır. Siyasi yöntemi en fazla savunan isimler ise Cemaleddin Afgani, Mevdudi ve Erbakan gibi şahsiyetlerdir. Müslüman Kardeşler ise bu hususta muktasıt bir mesleği benimsemiştir
Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/?aType=yazarHaber&ArticleID=19238
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.