Banklardan birisine oturup avluyu izlemeye başladık. Avlunun tam ortasındaki incir ağacı dikkatimizi çekti. İlaca, aşıya ve suya gerek duymadan yetişen bu incirin adı yöreden yöreye değişiyor. Hatay’ın Reyhanlı ilçesinden yayıldığını kabul edenler Reyhani inciri olduğunu söylüyor. Derik’te bu incirin hasadını yapan ve üretimi ile ilgilenen halk Derik inciri olarak adlandırıyor. Ancak Midyat bu incirin coğrafi işaretini aldığı için Midyat inciri olarak anılması daha olası. Bu incir beyaz Aydın inciri ya da siyah Bursa inciri ile kıyaslandığında çok küçük. Ancak iki incirden de tatlı. Görevlilerden müsaade aldıktan sonra 10-15 tane kopardık. Tekrar ana caddeye çıkıp Mardin Harire Kahvesi adlı dükkâna uğradık. Yöresel ürünlerden oluşan konsept ilgimizi çekti. Harire ve Imtabbaka tatlıları ile menengiç kahvesi söyledik. Her iki tatlı da Süryani mutfağına ait. Harire, baskın malzemesi pekmez olan hafif bir tatlı. Un, tarçın ve su ile pişirilerek servis ediliyor. Imtabbaka kısaca zerdeli sütlaç olarak tarif edilebilir. Bu tatlının yapımı biraz daha zahmetli ancak Harire kadar hafif ve oturmuş bir lezzet. Her iki tatlının ortak özelliği bayram tatlısı olarak bilinmeleri. Mardin’de halk herhangi bir dine hasretmeden kendi bayramlarında bu tatlıları yapıp misafirlerine ikram ediyorlar. Ayrıca coğrafi işaret alan Derik halhali zeytininden yapılan zeytinyağı da burada satılıyordu. Şehit Derik Kaymakamı Muhammed Fatih Safitürk’ün girişimleriyle kurulan atölyede başlayan zeytinyağı ve sabun üretiminin meyvesini verdiğini ve 2019’da İngiltere’de düzenlenen prestijli bir yarışmada altın madalya, daha sonra Japonya’da düzenlenen benzer bir organizasyonda da gümüş madalya aldığını öğrendik. Bölgenin adını hizmet ve üretimle ön plana çıkarmaya çalışan şehit Safitürk’ün girişimlerinin sadaka-i cariye niteliğinde olduğuna ve hayırla anılacağına inancımız tam.
Devamı: https://edebifikir.com/deneme/nadide-bir-el-yazmasi-mardin.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.