Namık Açıkgöz'den: Ağlama Başbakanım!..

Ağlamanın ruhun ruha, yüreğin yüreğe, gönülün gönüle en yakın bir zaman olduğunu bilmeyenler, her damla gözyaşının her insanı “insan olmak”ta eşitlediğinden habersiz olanlar; gözyaşı sıcaklığının insan sıcaklığı taşıdığını anlamayanlar, sizin gözyaşlarınızı politika buzluğunda soğutmaya çalışıyorlar.

Bu yüzden ağlama Başbakanım!..

Mısır’da Esma, Suriye’de yüzlerce çocuk, Halepçe’de kucaklarda yavrular, Srebrenitza’da parçalanmış çocuklar, Kürt köylerinde karnı deşilmiş bebekler!.. Hiç bunlara ağlar mı insan?.. Hiç o çocukları kendi çocuğu gibi görüp gözyaşı döker mi?.. Hiç o çocukların yerine kendi çocuğunu koyup da ağlar mı?.. Hiç o çocukların kokusunu, gülüşünü anıp da gözyaşlarına kıyar mı koskoca bir Başbakan?

Bu yüzden ağlama Başbakanım!..

Çeçenistan’da, Srebrenitza’da, Karabağ’da, Gazze’de, Filistin’de, Doğu Türkistan’da, Arakan’da, Myanmar’da, Halepçe’de, Suriye’de, Roboski’de, Reyhanlı’da insanlar öldü; insanlık öldü; dünya öldü!.. Bunların hepsini anıp Esma ile, 17 yaşında şehit olan Esma ile ağlanır be Başbakanım!..

Ağlamak insanlıktır...

Ağlamak ruhu arındırıp yüceltir!..

Ağlamak hüznün sıcaklığıdır!..

Ağla Başbakanım!

Her damla gözyaşınız vicdanlarda birikmiş kirleri temizliyor!.. Ağla Başbakanım!..
Her damla gözyaşınız, mazlumlar ve mağdurlar için bir rahmettir; rahmet gibi ağlayın!..

Ağla Başbakanım!..

Her damla gözyaşınız, vicdansızlık ve zulüm çölünü ıslatıyor!..

Ağla Başbakanım!..

Bunlar için devlet “asık suratlı”dır; asık suratlı devlete inat ağla Başbakanım!..

Ağlamak insan içindir ve insana yakışır!.. Ağla Başbakanım!..

İnsanlığın bir daha ağlamaması için  bütün insanlık adına sen ağla Başbakanım!..

Sen ağla, insanlık ağlasın!..