Senem Gezeroğlu’nun ilk öykü kitabı Zaman Dursun İstedim. Okurken, yazarken, düşünürken; satırların arasına dalarken, altını çizerken, boşluklarında kaybolurken…“Rüyama kaldığım yerden devam ediyorum. İnsan hiç, yarım bıraktığı bir rüyanın devamını görür mü? Ben görüyorum işte.”, “Uçuyormuşum gibi. Sonra duruyormuşum gibi. Karanlık bir boşluktayım. Bir yıldızın köşesinden tutuyorum.” (Kördüğüm)
Kitapta yirmi iki öykü var: “Biz Bu Saatin Neresindeyiz?”, “Kaybedenin Kayboluşu”, “Leyla ile Romeo”, “Göreli Bir Eylemdir Unutmak,” “Ve Kalem… Yazarak Kanatlanır”, “Hangi Renk Solar İnsan?”, “Zaman/Sız Mekân”, “Hikâyeye Sığınmak” ve diğerleri…
“Makam” öyküsündeki “Sabah ve sabâ”, “Öğle ve rast”, “İkindi ve hicaz”, “Akşam ve segâh”, “Yatsı ve uşşak”ta olduğu gibi, alt başlıkları/ bölümlemeleri seviyor Yazar. İncelikli öyküler anlatıyor bize:Bizi kendine ‘dildeş’ kılan. Kalbimizden yakalayıveren. Akışıyla bazen savuran. “Biz Bu Saatin Neresindeyiz?” öyküsünde ne diyordu: “Dur biraz, ikimizin hikâyesi demiştin, biz bu hikâyenin neresindeyiz? İçinde, tam kalbindeyiz.”
Devamı için: http://www.star.com.tr/kitap/oykude-zaman-dursun-istedim-haber-1140504/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.