Ressam İsmet Yedikardeş; Dünyamızı Güzelleştiren Adam

Ressam.

Mardinli ressam.

Mardinli dünyaca ünlü zarif ressam.

Haza ressam.

Haza ressam ve insan.

Haza ressam, haza gönül adamı, haza şahsiyet.

Estetik, insan sevgisi ve zarafet bir insanda toplan(ır)sa ne olur; söyleyelim: O zatın adı İsmet Yedikardeş olur.

Gerçekten ‘yedi kardeş’ midir, bilemiyorum; ama ‘yedi güzel’ vasfın onda toplandığına şahidim: Sanat, vefa, ihlas, cömertlik, misafirperverlik, dostluk ve insan sevgisi.

O dünyayı ne kadar iyi tanır bilemiyorum; ama dünyanın onu iyi tanıdığından hiç ama kuşkum yok: Amerika’da, Almanya’da, Paris’te, Japonya’da, Sidney’de, İstanbul’da birçok sergisi açıldı. Bir de tabii defalarca ‘açık hava müzesi’ durumundaki Mardin’de.

Mardin’de doğmuş, ilk, orta, liseyi  ‘masal şehir, rüya şehir, şiir şehir Mardin’de okumuştur. Resimlerinin büyük bölümünde Mardin dokusu vardır, Mardin kokusu vardır, Mardin havası vardır. Azalmak şöyle dursun, her geçen gün artan bir sevgidir, coşkudur, hasrettir onda Mardin. Hani - Allah göstermesin –‘ Mardin yerle bir olsa bil-vesile, onun resimleri esas alınarak yeniden inşa edilebilir’ demek mümkündür.

Mardin’den sonra resim eğitimi için önce İstanbul, sonra da Stuttgart günleri.  

Resimlerinden bazıları soyut, bazıları sürrealist (gerçeküstü) bazıları da abstraktır, yani zıtlıkları kapsamaktadır.   İlk insanların mağara ressamlarıyla günümüz çağdaş ressamlarının bir sentezini bulabilirsiniz eserlerinde. Bir farkla tabii; o ilk insanı maymunla değil Hz. Adem’le başlatır.

Sonra ise hayatının merkezinde İstanbul ve resim, dünyasının merkezinde Mekke ve Mardin, gönlünün merkezinde insan ve güzellik vardır.

‘Allah güzeldir, güzeli sever’ ilkesi ile ‘insan yeryüzünü güzelleştirmek için vardır’ düsturunun mücehhez, müşekkel ve müheykel sembolüdür adeta.

Sanat-Allah ilişkisini onun kadar doğru, onun kadar yalın, onun kadar yakın çözen, anlayan ve anlatan birileri daha var mıdır bilmem; ‘sanatçı, Allah’a en yakın olması gereken kişidir’ sözü de ona aittir.

Mardin’den getirdiği latif natıkası ve zengin telaffuzuyla İstanbul Türkçesini birleştirdiği tadına doyumsuz bir lisanla konuşur. Sevgi ve saygı abidesidir; hiçbir konuşmasında ‘bey’siz, ‘hanımefendi’siz, ‘kardeşim’siz bir cümlesine rastlayamazsınız. 

Hani bir söz vardır: ‘Bir insanı unutmamak için bir kere görmek yeter’ diye; İsmet Yedikardeş’i unutmamak, sevmek, ölene dek sevmek için bir kere görmeniz yeter de artar bile.

Bir insana ‘Mardinli olmak’ bu kadar mı yakışır, bir insana ‘ressam olmak’ bu kadar mı yakışır, bir insana ‘zengin olmak’ bu kadar mı yakışır; evet yakışabilir, yakıştırılabilir.

Dostluğu ‘ömre bedel’dir; iyi gününüzde de kötü gününüzde de daima yanınızda ve yakınınızdadır.

Hayatının yarısını eserlerine, kalan yarısını da dostlarına ve gençlere ayırmıştır. Sanat ve hayat birikimini, bilgece bir üslupla ve iletişimle, gençlere aktarmayı ödev bilmektedir kendisine. O nedenle nerede bir akademi, atölye, söyleşi varsa, İsmet Yedikardeş de, kaprissiz kompleksiz orada yerini alır.

Giyimi kuşamı da lisanı ve eserleri kadar zarif ve estetiktir.

Uzun saç, sakal ve bıyık,  az insana bu kadar çok yakışabilir ancak.

Yol arkadaşlığı da çok renkli ve lezzetlidir. 2010 Ramazanında onunla birlikte bir haftalık bir Balkan seyahati kısmet olmuştu bizlere. Şiirlerle, doyumsuz anekdotlarla, örnek cömertliklerle süslemişti Ağustos sıcağındaki zor saatlerimizi. O varsa bir grupta, mekanda, toplulukta neşe, huzur ve mutluluk ikiye katlanacaktır hemen, üzüntüler ve sorunlar yarı yarıya azalacaktır hemen, bilesiniz!

Hakka hukuka, harama helale, yoka yoksula onun kadar titizlenen; öte dünyayı da bu dünyayı da onun kadar birleştiren az insan tanıdım ömrü hayatımda.

Hilm ve rikkat, mizacının ve hayatının şiarıdır.

Resimleri ne kadar soyutsa, kişiliği o kadar renkli ve somuttur.

Veren adam.

Vermeyi seven adam.

Vermenin yakıştığı adam.

İsmet Yedikardeş;

Güzel adam, zarif adam, rakik adam.

Hayatımızı güzelleştiren adam.

Hayatımızı ve dünyamızı.