Daha sonra bu bölümü çarpıcı olması için sevgiliye de çevirebiliriz. Biraz farklı olsun, yazarın dünyasına ışık tutsun, ondan beslensin ama durduk yerde, hiç gerekmiyorken yazılmış gibi olsun. Araya iç döküşler, sayıklamalar, kelime oyunları ve bolca aforizma serpiştireyim. Yazarken kendime has bir anlatım dilim olsun. Hayata dair söylemek istediğim ne varsa şişeden çıkmış cin gibi çıksın orta yere. Söylenmedik hiçbir şey kalmasın ama bunları söylerken de hiçbir şey söylemiyormuş, kendi halimde hayatıma devam ediyormuş gibi görüneyim.
Aslına bakacak olursak inceleme yazmak benim neyime, bazen kendime böyle dediğim de oluyor. "Ara sıra insan ayna karşısına geçip kendine böyle seslenmeli." (S.135) Ben sadece seslenmedim, onunla yani aynadaki kendimle uzun uzun konuşmaya çalıştım. Fazla anlaşabildiğimi söyleyemem. Çok fazla konuşmayı sevmiyor aynaya her baktığımda gördüğüm kişi. Zaten iyi anlaşabiliyor olsak bir kurmacaya ihtiyacımız olmazdı. Böyle söyledi bana aynadaki kendim. Aslında tam böyle olmadı, o söylemedi ama ben öyle söyleyeceğini hissettim. Bunu nasıl fark ettiğimi biliyorum ama anlatamam. "İnsan içe doğru konuşur, dışarı doğru susar hâlbuki." (S.33) Aslında şunu söylemek istiyorum, aynadaki kendim her iki yönde de konuşacak olsa onu anlayabilirdim. Bak, daha romanın incelemesine bile sokamadın kahramanı. Kurulmuş kurmacanın incelemesini kuramazken olmayan kurmacayı nasıl kuracaksın? Bir cümlede aynı kelime iki defa geçtiğinde müdahale eden redaktör bu cümlenin neresini kurtarsın? İlk önce incelemenin bir kurgusu, omurgası olmalı. Bir eserde nasıl sorunsal ve önerme arıyorsak incelemeye çalıştığımız kitaba dair bir şeyler söyleyebilmemiz lazım. Daha girişinden belli bu yazının bir şeye benzemeyeceği! Yazsan bile oturur kendin okursun ancak. Oturursun parkta, okursun incelemeni, kendi yazarlığına hayran hayran! Evet bu park iyi geldi aklıma.
Aslına bakacak olursak çok zeki olduğumu ve hayata muzipçe farklı bir açıdan baktığımı kabul etmek lazım ama bunu doğrudan söylemek uygun almaz. Bu açı geometriksel olarak ifade edilebilecek bir açı değil. Çapraz bakış diyorum ben buna. "Çok akıllı değildim ama bu kadar da değildi." (S.26) Orası biraz muallak, geçelim. Söylemek istediğim aslında şöyle bir şey: Hani açı demiştik ya az önce, onu kurmacanın içine yedirmek lazım. Yalnız az önce bu kelimeye yer verirken biraz hor kullanmıştık, bu konuya girmeyelim. Çok fazla kurmadan ve kurcalamadan roman içinde okura yazarın dünyasını gösterebilmek lazım. Tamam şimdi oldu. Okuru işin içine sokmak iyi fikir. Okur kendi okuduklarından bir anlam çıkardığını düşündüğünde bu kadar karmaşık bir kurmacayı anlamaktan dolayı kendini iyi hissedebilir. Şöyle düşünebilir kitap sona erdiğinde, bu yazar cidden farklı bir adam. Ey okur! Sen söyledin bunu, ben böyle doğrudan yazmazdım.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/inceleme-dusu-k5586.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.