Sami Efendi Hazretleri’nin, Hazreti Ebu Bekir hakkındaki sohbeti

Anasının adı Selmâ Ümmül-hayr’dır. Babası ve anası tarafından nesebi “Mürre”de Hz. Peygamber (s.a.) ile birleşir. Babası Ebu Kuhâfe, Mekke-i Mükerreme’nin fethinden sonra Hz. Ebu Bekir’in delaletiyle İslâm olmuştur. Ve 92 yaşında babası Hz. Ebu Bekir’den (r.a.) sonra vefat etmiştir.

Ebu Bekir (r.a.) Kureyş’tendir. Teymî’dir. Cahiliyette ismi Abdül’l-Kâbe idi. Müslüman olunca Hz. Peygamber (s.a.) ona Abdullah ismini vermiştir. Hz. Peygamberi (s.a.) ilk tasdik edenlerden olduğu gibi Mirâc’da dahi müşriklerin inkârlarına rağmen hiç tereddüt etmeden derhal tasdik ettiğinden bu nâma hak kazanmıştır.

Cehennem ateşinden azad olunmuş bulunduğu Hz. Peygamber tarafından kendisine müjdelenmiştir. Bu itibarla da ATîK lakabını taşır. Hz. Peygamberin (s.a.) doğumundan iki sene sonra dünyaya gelmiştir. Müşriklerin bütün kinleri zayıf ve biçare Müslümanları döverek onlara hatır hayale gelmedik işkenceler yaptıkları malumdur. Mevki sahibi itibarlı Müslümanlara bir şey yapamadıklarından hamisiz gördükleri, zavallılara işkence ederlerdi. Bir gün Bilal-i Habeşi’yi efendisi yakıcı güneşin altında, kızgın kumların üstüne yatırmış, göğsüne kocaman bir taş koymuş, onu o işkence altında ölüm ile baş başa bırakmıştı. Hz. Ebu Bekir (r.a.), Bilal-i Habeşi (r.a.) yüreği sızlamış derhal satın alarak azad etmiştir. Âmir İbni Füheyre’yi de işkence altında satın alıp azad etmiştir. Lübeyne, Züneyre, Nehdiye ve Ümm-i Abisî gibi kadınları da büyük bir meblağ mukabilinde sahiplerinden satın alarak işkenceden kurtararak azad etmiştir. Ebu Bekir (r.a.) İslam mefkûresinde canını, malını vakfetmiş ve her gazada bulunmuş, en nazik anlarda vücudunu siper ederek Hz. Peygamberi (s.a.) canından ziyade korumuştur.

Bir defa müşrikler, Sallallahu Aleyhi ve Sellemi Kâbe’de yakalamışlar, dövmeye başlamışlar, Hz. Ebu Bekir (r.a.) imdadına yetişmiş ve mütecavizlerin yüzlerine bağırmış: “Rabbim Allah’tır dediği için bir insana bu yapılır mı?” diye çıkışmış, müşrikleri de oradan savmış idi.