Dolayısıyla, bir önceki yazımızda da ele aldığımız üzere “özürlü” özür konusunda ciddi anlamda bir bilgi kirliliği ve kafa karışıklığı söz konusudur. Yıldırım hızıyla, gündeme sürpriz bir şekilde getirilen “özür”, görüldüğü kadarıyla daha çok tartışılacak gibi; özellikle de, Türkiye bölgede İsrail’in bir takım oldu bittileri ile karşı karşı karşıya kaldıkça...
Şimdi Prof. Rubin’in kafaları daha da karıştıran analizine dönelim. Özre giden süreci kısaca özetleyen Rubin, Türkiye’nin taleplerini ve İsrail’in verdiği cevabı şu şekilde ortaya koymakta: “Erdoğan’ın üç talebi vardı; 1. İsrail açık bir biçimde özür dilemeli, 2. Böylesi bir özür tazminat ödenmesi için yasal bir sorumluluğu ifade etmeli, 3. Gazze ablukası kaldırılmalı. İsrail ise bu talepleri reddetti ve bunların yerine şunları önerdi: 1. Böylesi bir olayın yaşanması ve yaşam kayıpları için üzüntü bildirilecekti. Bu, “Eğer birini gücendirdiysem, üzgünüm” demek gibi bir anlama gelmektedir, 2. İnsani bir jest olarak gönüllü bir şekilde tazminat ödeyecekti fakat bu durum, ölenlerin ailelerine bir suçluluk pazarlığı olarak algılanmayacaktı, 3. İsrail, Gazze Şeridine olan politikasında herhangi bir değişiklik yapmayı reddediyordu. Erdoğan sinirli bir şekilde İsrail’in teklifini reddetti.”
“Bu anlaşmada Obama’nın rolü açık değil. Erdoğan’ı ya da Netanyahu’yu zorladı mı? Bir ya da her iki tarafa anlaşma yapma karşılığında bir şeyler vaat etti mi? Henüz bilinmiyor.” ifadelerini kullanan Rubin; “İkili ilişkilerin iyileştirilmesini de içeren bu anlaşma İsrail’in teslim olması gibi ortaya konuldu. Bu tamamen doğru değil. Bu anlaşma İsrail’in pozisyonuna daha yakın. İsrail’in Gazze Şeridi’ne olan stratejik politikasında herhangi bir değişiklik yok. Netanyahu’nun ifadesinde “özür” sözcüğü olsa da, bu doğrudan Türk halkına veya hükümetine yönelik değildi ve duygularınız incindiyse üzgünüz demenin bir başka haliydi. Dahası, İsrail Türk vatandaşlarını kasten öldürdüğü reddetti, ki bu da Erdoğan’ın isteğinden oldukça farklı bir durumda, ve ailelere insani yardım ödemeyi önerdi.” tespitiyle de, Türkiye’deki ezberleri bozmaya çalışıyor.
Bunun dışında, “Asıl tehlike, bu içinde bulunduğumuz bölgede oldukça sık rastlanan bir plan türüdür. Basın gelişmeleri duyuruyor, siyasi liderler ne isterlerse onu söylüyorlar; fakat gerçekte hiçbir şey değişmiyor.” tespitinde bulunan Rubin, yazısına şöyle devam ediyor: “Belki de bu görünen kelime oyunları ve hoşluklar pek çok insanın algısından ya da ilgisinden oldukça ötede, fakat bu olaya doğrudan müdahil olan herkes neler olduğundan haberdar. Erdoğan bunun bir Türk zaferi olmadığını çok iyi biliyor - halkla ilişkileri dışında- her ne kadar İsrail olayın böyle iddia edilmesine karşı olmayacak olsa da.”
Nisan 2012’de kaleme aldığı “Arap Baharı Gölgesinde Türk-İsrail İlişkileri” başlıklı yazısında “Türkiye-İsrail ittifakının bittiği açıktır, en azından AKP hükümetinin yaşam süresi kadar.” ifadesini kullanan Rubin’in bu son analizindeki şu cümlesi de oldukça çarpıcı: “İsrail Türkiye ile olan gerginliği azaltmaya çalışmaya yönelik oynuyor fakat Erdoğan hükümetinin artık dost olacağı yanılgısına düşmeden.”
28.03.2013 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.