Sürgün Çekirdek

Günlerin hesabını yapacak kadar ince düşünüyor, sonunda yine akışına bırakıyorum. Bu vakte kadar biriktirdiğim bütün güzellikler bu akışta ve hesap dışı gerçekleştiğinden bunu yapmak keyif veriyor. Üşüyen her insan örtüneceği bir mesken bulduğuna sevinir fakat ben ısınmayı düşlerken yanmaktan korkuyorum. Güzele varan yollar güzel de ben güzeli yakmaktan korkuyorum. Yalnız bu korku değil, buz kesen kalbimi yıllar sonra eritmeye cesaret edemiyorum. Henüz yazılmamış o şiirin güzelliğinden besleniyorum. Hiçbir başlangıcı bilinçli yapmadığımı biliyor, hızla varmak istediğim güzel uğruna tesadüfen yaşıyorum. Yazmasam var edemeyeceğim bu yolculuk tesellim oluyor, onun sayesinde kalbimin varlığından haberdar oluyorum. Kendime saklamak istedikçe yanılıyorum. Susmak mümkün değil ki, çiçeklerime bile anlatıyorum. Yokluğunda biriktirdiğim sohbetlerle yetiniyorum. Yine o sesle, sessiz şiirler okuyorum. İçine buyur edip etmeyeceğinden emin olmadığım meskenin eşiğinde bekliyorum. Korkunç bir fırtına da olsa gelecek olan, üşümeyi seviyorum. Kapının açılacağı vakti titrek bir umutla bekliyor, merhametiyle üşüyorum.

Devamı: https://www.insaniyet.net/surgun-cekirdek-5/