Uzun yıllardır şiir ve edebiyat yolunda gayretli yürüyüşüne devam eden Suavi Kemal Yazgıç, deneme ve hikâye gibi farklı türler de yazsa da şair kimliğiyle öne çıkıyor.
Suavi Kemal'in düzgün bir kişiliği, samimi bir duruşu var. Ayrıca sağlam bir hayat görüşüne de sahip. Sessiz, sakin ve derinden gitmeyi seviyor. O, kendini gösterme çabasına asla girmiyor. Azim ve kararlılıkla inandığı yolda yürümeye devam ediyor. Onun bu samimiyeti şüphesiz eserlerine de yansıyor.
Tövbe Gölgeliği, hacim olarak biraz yoğun bir kitap. Yüz on sayfalık kitapta toplam altmış dokuz şiir yer alıyor.
Kitap 'İpin Diğer Ucu' şiiriyle açılıyor. O, "ipin bir ucu bende/ diğer ucu dünyada/ birikiyor uçurumun kenarına" sözleriyle başlıyor şiirlerine. Bu şiirinde ozan, kendi adına olduğu kadar bütün insanlık adına da konuşuyor. Kader kavramına değiniyor. İnsan, kalben yükselirken bedenen aşağılara düşmektedir. 'Annemin Son Hıdırellezi' şiiri ise annesinin ölümüne mersiye niteliğindedir. 'Neşe Çiçekleri'nde şair annesini rüyasında görmekte ve rüyasının hayra yorulmasını istemektedir.
Şair, şiirlerini genellikle kendi hayatından yola çıkarak yazmaktadır. Yani bir nevi şiir formunda günlük diyebiliriz Tövbe Gölgeliğine. Yaşantıların, hüzünlerin, acıların izdüşümü görülmektedir şiirlerinde. Bu durum, onun şiirinin sahihliğini arttırmaktadır. 'Dünya', 'Şehir ve Kış" gibi şiirlerde oldukça başarılı tasvirler göze çarpmaktadır. 'Şehir ve Kış' şiirinde kış mevsimi kişileştirilmekte ve kış şehre "yorgunluklar, yalnızlıklar, hastalıklar, reçeteler" bırakmaktadır.
Ona göre; insanın bu dünyadaki misafirliği üç günlüktür sadece. Bu gerçek, onu hayattan soğutmaktadır. Yaşadığı acılar, sevdiklerinin ölümü gibi olaylar onu olgunlaştırsa bile içinden yaşama şevkini, neşesini almaktadır. Şairin dışı gülümsese dahi içi kan ağlamaktadır. Bu durumu o "soğuk yangınlar" biriktirdim sözleriyle açıklamaktadır. Yorgunlukları dahi soğuk yangınlarda kül olup gitmiştir.
Suavi Kemal'in şiirlerinde, 'hayat ve ölüm' kavramları yoğun olarak ele alınmaktadır. Şair, bu kavramlar üzerine çok düşünmektedir. Ömür dediğin hızla geçmektedir. Hayatsa çoğu insan için sadece bir eğlence ve oyalanmadan ibarettir. Fani olduğu gerçeğini unutarak dünyaya meyleden insan, aynı zamanda günahkâr ve haristir. Nefsinin arzularına ram olan insan, hak yoldan ayrılmakta, isyana ve nisyana meyletmektedir. Şairse bir uyaran olarak ölümü hatırlamakta ve insanı doğru yola davet etmektedir. Onun şiire böyle ulvi bir gaye yüklemesi onu asla şiiriyetten uzaklaştırmamaktadır. O şiirlerinde; dünyanın faniliğinden, insanın yalnızlığından ve kimsesizliğinden dem vurmaktadır.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/tovbe-golgeligi-uzerine-bir-degini-k5589.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.