Yazar Enes Can’ın yönettiği programa Alim Kahraman ve Mahmut Bıyıklı konuşmacı olarak katıldı.
İlk konuşmayı yapan Yazar Alim Kahraman Özdenören’le tanışıklıklarını şöyle anlattı:
Rasim Özdenören’den okuduğum ilk hikâye, Mavera’nın ilk sayısında (Aralık 1976) yayımlanan “Mor Sinekler” oldu. Fakülte üçüncü sınıftaydım. Hararetle Necip Fazıl okuduğum yıllardı. Fakültede ise Tanpınar sularında yüzüyorduk. Özdenören’i asıl izlemeye başladığım yıl 1977’dir. Yeni Devir gazetesindeki köşe yazılarının tiryakisi olmuştum kısa sürede. Bu yazma serüveni ölümüne kadar sürdü yazarın. Hem fikir hem üslup olarak onun yazılarından besleyici gıdalar aldım. Fakat bende, hikayeciliği hep birinci sırada oldu Özdenören’in.
1980 yılında -bir Ramazan günüydü- Ankara’da tanıdım Rasim Özdenören’i; Mavera dergisinin o sıralar Selanik Caddesi 52/27 numaradaki bürosunda.
İlk karşılaşmamızda Rasim Özdenören’in üzerinde bir kot pantolon vardı. Hafta sonuydu galiba, evden geliyordu bu rahat kıyafetleriyle. Ben ise gerçek bir yazar ve şaire ilk defa bu kadar yakın olmanın heyecanı içindeydim. Onların bu gündelik halleri, doğal ve alçak gönüllü tavırları beni şaşırtıyor; tanımadan önce içimde yücelttiğim kişiliklerini sahih hale getirerek reel bir saygınlığa kavuşturuyordu.
Bu ilk görüşmeden sonra, fırsat buldukça Ankara’ya onları ziyarete gittim. Büyük bir cömertlikle sundukları dostlukları beni onlara daha yakın kıldı
Diğer ağabeylerle olduğu gibi Rasim Özdenören’le de ilişkimiz kesintisiz devam etti.
SİLİNMEZ İZLER BIRAKTI
Türkiye Yazarlar Birliği İstanbul Şube Başkanı Mahmut Bıyıklı da Özdenören’in silinmez izler bıraktığını belirtti. Usta Yazarın yazarlığının mürüvetini gördüğünün altını çizerek şöyle konuştu:
Rasim Özdenören’i tanıyan ve okuyan herkesin onun hakkında anlatacakları sayısız hatıra vardır. İz Yayınları’ndan çıkan kitaplarıyla yüreklerde ve zihinlerde silinmez izler bıraktı.
Özdenören kendisiyle barışık olduğu için herkesle barışıktı. Düşmanı var mıydı bilmiyorum ama düşmanıyla bile sakince tartışabilecek incelikteydi. Farklı dünya görüşüne sahip yazarlarla diyalog kurduğunu, onların önyargılarını kırdığını biliyoruz.
Büyükle büyük küçükle küçük olabilmek büyüklere has bir haslettir. Kâmil olmanın işaretidir. Özdenören kendisini telefonla arayan lise öğrencisine de yanına giden üniversite talebesine de vakit ayırır, saatlerce sohbet ederdi. Öğrencilerin bin bir hevesle çıkardığı okul dergilerine en çok röportaj veren yazarlardan biriydi. Bu dergilerden çoğunu inceleme fırsatı buldum. Büyük bir gazeteye, köklü bir dergiye nasıl konuşmuşsa aynı ciddiyette çocuklara da konuşmuş. Dergiyi çıkaranlara iltifat ederek okumak üzerine tavsiyelerde bulunmuş. Bu çok kıymetli bir durum. Gençleri meşgule atmak yerine, onların yazdıklarıyla dertleriyle meşgul olmak herkesin yapacağı bir meziyet değil.
Bütün yazılarında okuyucuyu elinden tutup uzun yollara çıkardı. Onun kelimeleri ve cümleleriyle yolculuk yapmanın zevkini tadan okurları yeni eserlerinin de takipçisi oldu. Bundan önce olduğu gibi bundan sonra da Özdenören okunmaya devam edecek ve eserleriyle nice nesillerin yolu aydınlanacaktır.
Arkasında bıraktığı onlarca kitaba baktığımızda, dolu dolu yaşanmış bir ömür görüyoruz. Ne mutlu ki yaşarken kıymeti bilindi. Hem devlet hem millet ona sahip çıktı. Tabiri caizse yazarlığının mürüvvetini gördü.
Birçok yazarın öldükten sonra kıymeti anlaşılmış isimleri, kütüphanelere, okullara, sokaklara, caddelere verilmiştir.
Rasim Bey hayattayken ismi kurumlara verildi hayatı dizilere yansıdı adına belgeseller çekilip hakkında özel sayılar yayımlandı. Cumhurbaşkanlığı kurullarında yer aldı. Eserleri akademik çalışmalara konu oldu. Türkiye’nin birçok şehrinde Saygı geceleri yapıldı. Her gittiği şehirde Şeref misafiri olarak ağırlandı.
Bütün bunlar yaşarken kıymetinin bilindiğinin açık göstergesidir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.