Zübeyde Andıç yazdı...
Öykülerin doğası, yapaylığı kaldırmıyor. Masa başında kurgulanmış acılar, hayata karışmamış sevinçler, şişirilmiş arzular, kavuşmanın da ayrılmanın da kutsal ve yakıcı tadını özümsememiş cümlelerle yazılmış öyküler; sunî bir iklim yaratmanın ötesine geçmiyor. Bu nedenle de kendi gerçeğinden beslenmemiş kelimeler, yüreğe değmeyen cümleler ve gerçeklik hissi yaratmayan paragraflarla doldurulmuş metinler, heba edilmiş zaman parçaları olarak kalıyor zihnimde.
Bahsettiğimin aksine yaşadığımız hayatın ve zamanın uzağına düşmeyen öyküler, bende bambaşka bir etki yaratıyor. Hızına yetişemediğimiz, yetişmeye çalışırken tökezlediğimiz hayatın bir kıyısından yakalayamamış, hayatın tam ortasındayken dışında kalmanın sancısını çekmiş, mekânda ve gönülde yersiz yurtsuz kalmanın faturasını bir ömür ödemek zorunda kalmış kişilerle öykülerde karşılaşmak; her şeyin gerçekliğini yavaş yavaş yitirdiği bu zamanda benim için ayrı bir anlam ifade ediyor. Sayfalar arasındaki yüzlerle benzer kırılganlıkları, küskünlükleri, sevinçleri, yalnızlıkları, tanıklıkları yaşamak; kitabın bende bıraktığı izleri belirginleştirirken uzağına düşmediğim hayatın gerçeklerini hafızamda canlı tutmamı, dolayısıyla da soluduğum havanın her türlü kokusunu almamı sağlıyor.
Son bir yıl içinde okuduğum öykü kitaplarına baktığımda bahsettiğim tercihlere uygun, anlatım dilini sevdiğim, kendine has bir ses yakaladığını düşündüğüm öykü kitaplarından biri Halil Yörükoğlu'nun 2022'de İletişim Yayınları'ndan çıkan Keşke Yüzüme Baksanız adlı kitabı oldu. 2017 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri'nde "Dikkate Değer" bulunan yazarın ilk öykü kitabı Kaçış Rampası, 2020'de Sel Yayınları'ndan çıkmıştı.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/var-olmanin-dayanilmaz-agirligi-ya-da-keske-yuzume-baksaniz-k5999.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.