Yağmur Atsız'dan: Bâbıâlî - Bir sakat doğum

(Teseyyüb kelimesinin ne anlama geldiğini bilmeyenler, Yağmur Atsız’ın eski yazılarını açıp okuyabilirler. Onlardan birinde nasıl olsa îzâh etmişdir. Ben sözü uzatmamak için burada tekrarlamak istemedim. Zâten yerim kısıtlı, bir de bunlarla uğraşmayalım! Akıl, mantık diye bir şey var...)

Bence Türk Medyası’nın dünyâ klasmanında hiç de parlak olmayan yeri sâdece“başkaları”nın ona etdikleriyle değil, bu medyanın kendini algılayışı ve şekillendirişiyle de bağlantılıdır ve hattâ bu unsur daha da önemlidir.

Benim “Meçhûl Genç Gazeteciye Mektublar” adlı 271 sayfalık bir kitabım var. İlk basımı 2002 Yılı’nda yapılmış olduğuna nazaran benim bundan on yıl öncesine kadar bu meseleye dâir yazdığım bir metin.

Konu güncellik kazanınca açıp karıştırdım ve gördüm ki ben bunları zâten yazmışım ama o zamanlar pek kimse iplememiş. Demek istediğim bugün söylenenlerin hiç biri yeni değil ve bunu da kendimi övmek için değil görünen köyün kılavuz istemediğini belirtmek için kaydediyorum.

Isbâtı: Kitabı hazırlarken üç incelemenin bir şekilde ilgimi çektiğini fark ve notetmişim. Biri Alev Alatlı’nın “İdeolojisizlik İdeolojisi ve Basın” sonra Vivet Kanetti’nin “İddialı Ülkenin İddiasız Basını” ve nihâyet Zeynep Göğüş’ün “Türk Basını ve Âidiyet Sorunu” (Türk Basını gayrı-millîdir tezi) başlığını taşıyan metinleri.

Üstelik “Bloknot” adlı ve 1989’a kadarki denemelerimi kapsayan kitabımda da aynı konuyla ilgili beş altı metin var.

Tek cümleyle son durumu özetlemek zorunda kalsam şöyle derdim:

Önce muhâbirleri öldürdüler!

Ama muhâbirlere varana kadar Bâbıâlî daha kimlerin kanına girmedi ki!

Siz zannediyor musunuz ki Türk Medyası ifâde özgürlüğü açısından durup dururken 179 içinde ancak 148. olabiliyor?

Bâbıâlî bir sakat doğumdur!

Çünki “yerden bitme” değil “tepeden inme”dir!

Batı’da “basın” 17. Yy.’dan bu yana halkın ihtiyâcı sonucu tedrîcen doğarken bizde ilk“cerîde” 1830’da Sultan II. Mahmud’un emriyle intişâra başlamışdır!

Anlaşıldı mı gen meselesi!