Evimden ayrılmış gibi hissetmedim kendimi İran’da bulunduğum sürece. Kurban Bayramının ikinci günü vakitlice Tahran Havaalanında çok şık kutularda şekerlemelerle safranla, ellerinde hediyelerle güler yüzle karşılamışlardı bizi. En sevdiklerini hediye ederlermiş Aziz mihmanları için.
Misafirperverlikleri, Doğu’nun samimiyeti, inceliği hemen bize o toprakları, mekânları evimiz gibi hissettirmişti tabii ki insanlarıyla birlikte. İlk günde Humeyni Meydanından otobüse dönerken o sıcakta yediğim safranlı dondurmayı unutamam mesele. Bunca saray, mescit, türbe, müze, ören yeri gezmiş birinden ne de entelektüel bir bilgi değil mi safranlı dondurma?
Şunu baştan itiraf etmeliyim ki size Tahran, Rey, Şiraz, Yezd, Isfahan, Kaşan, Kum şehirlerinden gezdiğim bu mekânları, tarihî, coğrafi özelliklerini anlatmayacağım. Gezi kültür seyahat siteleri ve kitapları onlarla ilgili ayrıntılı fotoğraflarla ve bilgilerle dolu. Öyle güzel bir lütuf yaşadım ki telefonum değişmişti seyahate çıkmadan bir gün önce ve sadece uçak ayarında kaldı yedi gün boyunca telefonum. Fotoğraf çekmek için ayrıca vakit kaybetmedim. Bilgi neyi biliyor ki edasında dolaştım o güzel şehirleri, beldeleri.
Sadi-i Şirazi, Hafız-ı Şirazi, Şehriyar, Attar, Sohrap, Füruğ… Edebiyatın izlerini sürmek istiyordum. Ne kadar okursanız okuyun gidip coğrafyayı görüp hissetmeniz ve yaşamanız gerekiyor bu değerleri anlamak için ki yıllar sonra nasip oldu. Yirmi yıldır edebiyat öğretmeni olarak görev yapıyor ve son yıllarda da Şehriyar’a Adanmış Şiirler yazıyor olmama rağmen… Hep söyleriz ya her nasip vaktine esirmiş diye… Şükürler olsun.
Devamı: https://www.insaniyet.net/evdeyseniz-tahran-dan-rey-sehrinden-bekleniyorsunuz/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.