Zaman-mekân mesafesi ortadan kalkıyor... Ölçek büyüyor... İnsanın, hareket alanı genişliyor ama ufku da, ruhu da daralıyor.
Nicelik (ARAÇ'lar) hükümranlığını ilan ediyor; Niteliği (AMAÇ'ları) yok ediyor.
Bu çağ paradoksu, sonuçta, insanı un-ufak ediyor, hayatı çölleştiriyor ve insanı çöle mahkûm ediyor.
Ç/AĞ BÜYÜYOR AMA İNSAN KÜÇÜLÜYOR...
Bütün sınırlar ortadan kalkıyor ama insan, kendi üstüne, arzularına, fetişlerine kapanıyor: Ayartılmak için can atıyor. Çünkü biliyor ki, bu ufuk daralmasıyla yaşanmaz.
O yüzden kaçıyor insan: Kendinden, hayattan, hakikatten kaçıyor... Ayartıya, hıza ve hazzın uyuşturucu, algı kapılarını kapatan sahte ve sanal 'pornografik' dünyasına kapa/kla/nıyor.
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/YusufKaplan/cag-paradoksu-tezekkursuz-tefekkurun-tekebburlu-cocugu/39467
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.