2007’nin müdahale günlerinin hemen öncesinde, yargı kurumlarından birinin başındaki heyecanlı ve şimdilerde ismi unutulan bir hanımefendi “irtica vardır, ilelebet var olacaktır” şeklinde bir açıklama yapmıştı. Bu, ilginç bir korkunun dışavurumundan başka bir şey değildi.
Zira kült yapılara dönüşen cemaatlerin, zamanında kurgu veya gerçek olsun, tükettikleri sorun üzerinden bütün varoluşlarını tarif eder hale gelmesinin trajik bir yansıması olur. Bu nedenle dünyayı, hayatı, insanı, zamanı ve mekânı ‘o sorunun’ içinden anlamlandırmaya başlarsınız. Hele ki sorunu siz icat etmişseniz; meselenin tabiatı değiştiği veya ortadan kalkma ihtimali belirdiğinde, en az icat edilmiş bir sorunun tutarsızlığı kadar absürt tepkiler vermeye başlarsınız. Bu tür tepkilere, son dönemde ‘Kürt meselesi dünyasında’ sıklıkla şahit oluyoruz.
Kürt sorununu vesayet rejimi icat etti. Üstelik bu sorun; Kürtlere, Türklere, memleket vasatının itirazına rağmen kan dökmeyi de göze alarak inşa edildi. Vesayetçiler bir yönüyle Sykes-Picot’ya nöbetçi yazıldıkları gün, bir yönüyle de bu topraklarda İslam defterini kapattıklarını düşündükleri anda, geri dönülmez bir şekilde icat edecekleri sorunları da belirlemiş oldular. Geçen yüzyılı ulusalcılık üzerinden, Kürt meselesi ile sekülerizm üzerinden İslam’la uğraşarak berhava ettiler. Her iki mesele de, 2002 Devrimi sonrasında AK Parti marifetiyle yapısal müdahalelere tâbî tutuldu. Yapılan müdahalelerle ciddi kırılmalar yaşanırken, makro anlamda sorunların tabiatı büyük ölçüde değişti ve asgari düzeye inmiş oldu.
Devamı için: http://haber.star.com.tr/yazar/kurt-meselesi-bitmez/yazi-1013940
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.