Geçen gün yakın dostum Kemal Kahraman, değerli yazar İbrahim Çelik'le beraber bizi Dolmabahçe Sarayı'nı gezdirirken önemli ayrıntıları keşfetmemi sağladı. Saray olanca batılı etkiye rağmen hala geçiş döneminin, geleneğin izlerini de taşıyor.
Dolmabahçe Sarayı; batılılaşmayı kaçınılmaz bir kader olarak gören, hatta değişen şartlar karşısında bu politikayı devletin bir cevabı sayan tarih yorumuna göre, Osmanlı modernleşmesinin dünyanın akışına karşı geliştirdiği bir cevaptı. Topkapı Sarayı 19. yüzyılın modern diplomatik teamüllerine cevap vermiyordu; artık yeni şeyler söylemek lazımdı...
Diğer taraftan dışarıdan alınan borç para ile yaptırılan bu Saray Osmanlı'nın kökünden kopuşunun bir simgesi idi. Nitekim Saray'ın mobilyalarından tefrişatına kadar hemen her ayrıntı, batılı usul ve zevke göreydi. Geleneksel Osmanlı hayat tarzındaki köklü değişimi simgeleyen duvarlardaki Batı tarzı tablolara, masa-koltuk düzenine geçiş... Her ne kadar yine Sultan Abdülmecid döneminde yaptırılan kasırlarla kıyaslandığında geleneğin, Osmanlılığın etkisi görülse de... Diğer yapılar tam anlamıyla Fransız mimarisinin eseri.
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/AkifEmre/saraylarin-dili/41910
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.