Bugün Müslümanlar cin gibi bakan uyurgezerler halinde.

Zamanın Ruhuna Karşı kitabınız yayımlandı. Kapağın önyüzü içeriği yansıtır mahiyette. Batı’yı geriletmek için çarpışmaktan başka çaremiz yok diye bitiriyorsunuz bir yazınızı. En baştan başlayalım. Nedir "zamanın ruhu"? Buradan hareketle önceki dönemlere ait "zamanın ruhu" kavramını Osmanlı belirlemiş midir? Yanlış anlaşılma pahasına şunu sormak istiyorum: İnsanları huruca mı davet ediyorsunuz?

Bugün Müslümanlar cin gibi bakan uyurgezerler halinde.

İletişim ve ulaşım teknolojileri nedeniyle dünyada olan bitenleri işi, mesleği ne olursa olsun herkes çok iyi takip edebiliyor. Fakat genel kamuya ve kültür hayatına aktarılan dünyanın kısırlığı, insanların takip ettikleri dünyanın içinde hapsolup kalmalarından kaynaklanıyor. Tarih miskin, nostaljik, öykünmeci ve kibirli taraflar tarafından sürekli yönlendirmek için kullanılıyor. İnsanlar bir mensubiyetten, tarihten, gâvurdan, suni gündemlerden bahsederken bunların ötesine geçebilecek bir iradeyi ve gücü kendilerinde bulamıyorlar. İnsanımız genel entelektüel düzeyimizle aynı: herkes meseleleri çok iyi tespit edebiliyor, ettiklerini zannediyor; fakat bu meselelerin üzerine yürümeye sıra geldiğinde türlü gerekçeler, zamanın ruhunun haklı olduğunu ortaya seren iyi bahaneler buluyoruz. Ben kitaplarımla bu bahanelere sığınmanın beyhude olduğunu göstermek istiyorum.

Zamanın ruhu, zamanın dilini, kavramlarını, tekniğini üretmektir. Osmanlı / Türkler uzun 400 yıl boyunca kapitalizmin ortaya çıkışını geciktiren bir yapı kurdu. Tüm ticaret yollarını tuttu, ekonomiyi yönlendirdi, savaşın ve barışın kurallarını koydu, dünya sistemini belli oranda yönlendirdi. Tarihçilere hem de bugün Kemalist kimliğini öne çıkartan tarihçilere bakılırsa bunları “şeriat”ı takip ederek yaptı.

Bugün Badiou gibi entelektüeller kitaplarında hala “köylüleri katleden Türkler” diye cümle kuruyorlar. Yani zamanın ruhunu belirleyen kavramlar Batı medeniyetinden çıkıyor; demek ki zamanın ruhu kadar zamanın kendisi de önemli, potansiyel ve öz hepsinden daha mühim. Zamanın ruhu geçicidir, öz müracaat makamındadır. Bizim bir tarzımız vardı, hala da var fakat biz tarzımızı devretmek istiyoruz. Bir huruç teklifinde bulunmuyorum. Batı bugün küresel sistemini kavileştirmek için bu tür piyonları her zaman buldu, bulmaya devam ediyor. Ben küçüklüğümden beri, olayların bize anlatılan yönlerinin hep yalan olduğunu, asıl meselenin o gösterilmeyen içyüzünde saklandığını düşündüm, haksız da çıkmadım. Zamanın Ruhuna Karşı, zamanın ruhunun söylediklerini şüpheyle karşılamayı, özümüzü, bize özgü tarzı yeniden gündemimize getirmeyi teklif ediyor.

Zamanın, çağın, Batının gündemine getirmeden önce kendi gündemimize getirmeyi…