Cihan Aktaş'tan: Gece konukları

İstanbul, bütün karmaşıklığıyla insanı günün akışını toparlamak için daha bir planlı olmaya zorlayan bir şehir. Her araçsal kolaylıkla birlikte ilişkiler ve gündemler daha bir karmaşık bir hale geliyor.  Asya hemen önünüzde, Afrika yanı başınızda,  Avrupa Sultanahmet’e yoğunlaşıyor.  Şehrin çok sesli hayatına bir ucundan katıldığınızda aynı zamanda bir tanık olmaya başladığınızı fark ediyorsunuz. Küçükyalı’da Metro  Durağı’na giderken bir geçidin ayağında Senegalli satıcı,  seyyar tezgâhındaki saatleri görmeden geçmemenizi bildiriyor, boynu bükük oturuşuyla. Metroda karşınıza bacağından yaralanmış bir Suriyeli erkek çıkıyor. Vapurda ayakları çarpık bebeğini ameliyat ettirmek için size tükenmez kalem satmaya çalışan bir anne ufkunuzu kaplıyor. Saraçhane Parkı’nda bir sebeple çatısız kalmış Suriyeli kadınlar ve çocuklar, ekmek parası peşine düşen erkeklerin yolunu gözlüyor. Şirinevler’de ise Suriyeli aileler Yıldız Zöhre Camii’nin hemen yanındaki parkı mesken tutmuş. Gökçe Değirmen vasıtasıyla haberdar olduğum Vicdan Hareketi’nin facebook sayfası, Esenler Otogarı’nın hemen önündeki tarla gibi bir arazide açlık ve soğuktan titreşen mülteci ailelerin  otogar güvenliği tarafından maruz kaldığı muameleyi tasvir ediyor.

İHH gibi kurumlar hep faal, gençler de boş durmuyor. Nebiye Arı ve Lezgin Akın’la ziyarete gittiğimiz At Pazarı civarında izbe bir aparmanda sıkış tıkış yaşayan muhacir ailelerle sohbete oturduğumuzda, annelerin gözlerinde hiç değilse kış ortasında bir çatı altında bulunmanın bahtiyarlığını okudum. Günlük 15 liraya hastanede çamaşırcılık mı yapıyormuş, olsun. Çocuklarının başının üzerinde bir çatı var ya…

Suriyeli mültecilere yardım yapılmıyor değil. Devlet kurumları ve İHH imkânlarını seferber ediyor. Fakat mülteci akınının durmak bilmemesi ve değişen mevsimle birlikte yeni ihtiyaçlar hasıl oluyor.

Park sığınmalarında gündüz bir şekilde geçiyor olmalı. Peki gece, gece saatlerinde neler yaşıyor mülteciler…  Gündüz saatlerinde sığınmaya ve servise açık kapılar gece sıkı sıkı kilitlenmiyor mu?

‘Düşün gökleri ve gece vakti geleni!’ diye başlıyor ya Tarık Suresi… Gece vakti kapıyı çalan bir ayet, bir “yıldız” değilse, ne, kim olabilir?

Beklenmedik bir zamanda karşılamak nasıl olur, öğreten, bize konukseverliğin alfabesini yeniden okutan biridir, gece vakti kapıyı çalan.

Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/cihan-aktas/19401/gece-konuklari