“Çok gezen mi, çok okuyan mı bilir” diye bir söz vardır. Kıyasıya tartışılır. Seyyahlar gezmek der, okuma müptelası olanlar okumak. Ben de her ikisi de diyorum ve çıkıyorum işin içinden. İlla bir şey seçilecekse savaşlar olmasın, insanlar ölmesin ve şehirler darmadağın edilmesin derim. Çünkü o zaman ne gezilecek bir yer ne de okunacak kitaplar kalıyor geriye. Sadece üç beş resim ve üç beş anı kalıyor. Hafıza ne kadar kuvvetliyse artık...
Mehmet Harmancı'nın yeni kitabı Son Şam, “kıyametten bir önceki suret” altbaşlığıyla Kasım 2014'de kitapçılarda yerini aldı. Hece Yayınları'ndan çıkan kitap 101 sayfa. Yazarın ilk kitabı değil Son Şam ama ilk gezi kitabı ve 2000-2001 yılları arasında gezip gördüğü Şam'ı anlatıyor yazar kitapta.
Kitabın çıktığı haberini alınca çok sevinmiş ve sabırla kitapçıya geleceği günü beklemiştim. Enkaz altında kalan bir ülkenin geride kalan nağmeleriyle şenlenecekti gözlerim. Oraya hiç gitmemiş, daha doğrusu gidememiş olsam da sayfalara düşülen her not hayal olmayan bir hayali görmeye yarayacaktı. Şimdilerde ise bize çok uzak gibi duran lakin yanıbaşımızda kanayan bir yaranın ne ilk ne de son örneği Suriye.
İçerisinde bir çok bölümü ve alt başlığı var kitabın. Yer üstü notlarından yer altı notlarına (öteki dünyaya intikal eden önemli şahsiyetlere), ön söz niyetine kitabın neden kaleme alındığına, Şam haricindeki şehirlere ve Şam halkına kadar bir çok şeyi bulmak mümkün. Hüzünlendiğiniz de oluyor, bıyık altından gülümsediğiniz yerler de ama hüzün daha çok yakışıyor Şam sokaklarına. Fazla söze hacet kalmadan, sayfalar birbiri ardına çevriliyor yitirilmiş umutların anısına.
Yazının devamı: http://www.dunyabizim.com/Manset/19295/dimesk-dokuz-kapidan-buyur-etmis-konuklarini.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.